Het is al bijna mei. Ik kan niet geloven dat tijd zo snel kan gaan. Toen ik thuis deze hele reis ging plannen dacht ik dat 5 tot 6 maanden wegblijven wel genoeg zou zijn, maar nu ik eenmaal hier ben is het echt voorbij gevlogen!
Ik mis iedereen thuis wel, ik zou heel graag even een paar weekjes naar huis gaan om iedereen te zien en eens even lekker in m'n eigen bed te kunnen slapen, geen zorgen te hoeven maken of we nog boodschappen moeten doen en wat we vanavond weer eens moeten koken. Maar daarna zou ik weer terug naar Australië willen. 
Er is een optie om langer te blijven, aangezien m'n visa geldt tot januari 2014 en er nog zo veel te zien is hier. 
Natuurlijk is het niet altijd zonneschijn. Er zijn ook wel eens dagen dat ik me afvraag wat ik hier doe. Als het allemaal even niet mee zit, je hebt nooit privacy in een hostel, je hebt nooit geld genoeg en alle leuke mensen die je ontmoet moet je weer achterlaten. Dat is voor mij nog het moeilijkst. Mensen achterlaten waar je het zo goed mee kan vinden, bijna zeker wetend dat je ze nooit meer zal zien omdat ze over de hele wereld verspreid wonen. Maar daar tegenover staan de dingen die deze reis zo geweldig maken, dat je juist zoveel nieuwe verschillende mensen ontmoet die ik thuis nooit had leren kennen. Het land is geweldig, de zon schijnt bijna altijd en het landschap is super om te zien. Je leert zelfstandig te zijn maar je leert ook dingen die je op school nooit leert. Sean zei tegen ons dat toen we net aankwamen in Trekkers ze goed kon horen dat we uit Nederland kwamen, en dat we soms nog moeite hadden om een goede conversatie zonder haperen te hebben, maar na een paar weken hoorde ze het verschil heel goed. Vaak denken mensen ook dat we uit Engeland komen en zijn ze verbaasd als we Holland zeggen. 

We zijn nu in Bundaberg, na 3 nachten zijn we vertrokken uit Brisbane. We hadden geen baan gevonden, maar gehoord dat er hier veel farmwork was. We hadden ook een working hostel gebeld en zij zeiden dat ze ons binnen een aantal dagen aan het werk konden krijgen. Na een 8 uur lange busreis kwamen we eindelijk aan in Bundy. Onderweg zijn we Joris tegen gekomen, een jongen uit Arnhem. In eerste instantie wilden we alledrie naar Cellblock Backpackers gaan, maar al snel werd duidelijk dat het net echt een gevangenis is! Je mag helemaal niks en er zijn allemaal domme regels. Daarom zijn we naar Bundaberg Backpackers  gegaan.
Het voelde hier meteen beter. We kwamen aan op zaterdagavond en  besloten we om iets te gaan drinken met z'n 3e. Maar zoiets heb ik nog nooit meegemaakt: het was gewoon uitgestorven op een zaterdagavond! Alles was dicht en er was niemand op straat. Na lang zoeken hadden we een soort bar gevonden die open was. Daar hebben we wat gedronken en wat locals ontmoet. Uiteindelijk werd het nog wat drukker en was het een gezellige avond. De volgende dag vertrok Joris weer en bleven wij achter in Bundy. Ik dacht dat zaterdag al erg was maar op zondag was er helemaal niks te doen! Alles was dicht en er was niemand op straat, geen auto's, geen mensen, geen hond te zien. Het voelde echt alsof we in een spookstad waren. Ik heb die dag een beetje in de zon gelegen en door Bundaberg gelopen, het plaatsje verkend, want meer was er niet te doen. In het hostel zelf is ook niks te doen. Het is een working hostel dus het grootste gedeelte van de dag zijn de mensen aan het werk op farms en dus niet aanwezig. De manager had tegen ons gezegd dat het een aantal dagen zou duren voordat we aan het werk konden, maar omdat er hier niks te doen is verveel je je dood in de tijd dat je moet wachten. 
Om ons toch maar een beetje bezig te houden zijn we maandag naar een shoppingmall gelopen. De dichtstbijzijnde is om het hoekje maar die is gesloten door de overstromingen die er in januari zijn geweest, daarom moesten we naar de volgende.  Een uur heen lopen en een uur terug, en dat door de snikhete zon, want je kan wel merken dat we verder naar het noorden zijn gegaan: de zon is hier nog heter! Een pluspunt is dan weer wel dat ik hier in die paar dagen echt veel bruiner ben geworden en niet meer snel verbrand!

Zo vullen we onze dagen een beetje. 's Ochtends gaan we naar de bieb want daar is internet en een computer waar je gebruik van kunt maken. Daarna hebben we lunch en dan gaan we naar Sugarland (het shoppingcentre). Daar is een goedkope supermarkt dus doen we daar boodschappen en voordat we dan terug zijn kunnen we al bijna eten gaan koken. 
Op een dag besloten we om naar het  strand te lopen. We hadden een kaart gezien en als we de rivier zouden volgen zou je vanzelf bij het strand aankomen. We hebben gelopen en gelopen, maar al wat we zagen was weiland, na 2 uur besloten we om om te draaien en terug te gaan. Thuis aangekomen bleek het strand 25 km verderop te zijn.. Iets te ver!
We zijn uiteindelijk nog wel een keer naar het strand geweest omdat we gebracht werden, en wat is het mooi!  Ik zou later ook echt een huis aan het strand willen hebben, in Australië.

De mensen in het hostel is een van de enige dingen wat het hier leuk maakt. Vanaf het eerste moment dat we binnenstapten spraken ze ons aan en betrokken ze ons in hun 'groep'. Dat is heel fijn want dat is lang niet overal zo.
Dit is eigenlijk een hostel waar je niet mag drinken, maar om half 6 gaat de manager altijd weg en gaat iedereen gewoon z'n gang. Het is elke avond heel gezellig en vooral de avond toen we op het onderwerp Sinterklaas kwamen. 
Wij begonnen uit te leggen dat wij eigenlijk geen kerstman hebben maar Sinterklaas. Een oude man op een paard die uit Spanje komt en in plaats van elf helpers heeft hij zwarte Pieten. Black Pete's. 
''So it's Santa Claus with a bunch of nigga's'' was wat Bundy ervan kon opmaken. Dus ik, ja dat is eigenlijk waar, alleen zijn het blanke mensen die we zwart schilderen.. 
Ik heb in een lange tijd niet zó hard gelachen als toen! Toen we een foto lieten zien op Google werd het nog erger. Eerst dachten ze dat we een grapje maakten maar toen ze een afbeelding zagen werden ze helemaal gek. Ik heb mensen nog nooit zo hard zien lachen, die uitdrukking op hun gezichten echt ge-wel-dig!!

We hebben ook voor het eerst gewerkt op een farm. Met 10 mensen werden we opgehaald en weggebracht. We moesten zaden van een plant knippen en die in een emmer stoppen. Het was niet zo'n heel erg werk alleen was het wel heet in de zon en zwaar voor je rug omdat je lang voorover staat gebogen. Ik voelde me soms net een slaaf. In de hete zon met z'n 10e op een open veld werken. Maar het was wel fijn om eindelijk iets te doen te hebben. En natuurlijk hebben we het geld heel hard nodig. In 2 dagen werken hebben we rond de 200 dollar verdiend. Het is hier normaal om 20 dollar per uur te verdienen als je farmwork doet. Als plumber kan je zelfs 80 dollar per uur verdienen. Echt niet normaal veel!
Nu maar hopen dat we snel fulltime kunnen gaan werken want daarvoor zijn we hier gekomen, sommige mensen werken hier al 3 maanden, maar wij willen maar een paar weekjes werken, zodat we wat geld hebben en dan Fraser Island kunnen doen! :)

Voor de mensen die het al gezien hebben, ik heb eindelijk ook eens meer foto's geüpload. Eerst had ik er alleen snel een paar van m'n telefoon opgezet, maar nu heb ik ze van m'n fotocamera geüpload: betere kwaliteit en meer foto's. Er staat wat meer op Facebook omdat ik daar sneller kon uploaden. 
De meeste foto's zijn genomen bij Trekkers, dan weten jullie ook een beetje wie die leuke mensen zijn waar wij zo lang mee om zijn gegaan  en kunnen jullie zien hoe geweldig Trekkers en Surfers Paradise is! :)
Ik zou nog wel meer foto's willen uploaden maar je krijgt maar een uur computer tijd per dag in de bieb, dus dat gaat denk ik niet lukken.

Nou lieve mensen, ik ga zo met Lee, Ryan and Paige naar de Aldi en dit keer hebben we een lift! Ha ha, zeer fijn als je mensen met een auto kent! :)

Take care Holland!

Liefs Annegien