Mijn farm avontuur is niet helemaal verlopen zoals ik gehoopt had..
Dit is wat tegen me werd gezegd voordat ik daarheen ging:
Je werkt 4 uur per dag, 20 uur per week en in plaats daarvoor heb je gratis accommodatie, bij ons in het huis. Ook krijg je $100 loon per week. Je kan zolang blijven als je wil, en wij tekenen je af voor je 2nd year visa. 
Dit is wat er werkelijk is gebeurd:
In het begin was alles leuk en aardig en dacht ik dat ik het goed getroffen had, maar al snel bleek van niet. Die vent, is een stomme zak en zoekt altijd ruzie. Er hing dus altijd een ongemakkelijke sfeer in het huis. Na een tijdje ben ik daarom naar het wwoof huisje verhuisd. Dat was beter voor mij, zat ik niet midden in hun familie problemen.
Ik werkte 20 uur per week maar die $100 moest ik nu gebruiken om eten van te kopen. Ik heb 1 keer boodschappen kunnen doen en omdat er niks in dat huisje was heb ik toen $60 uitgegeven aan eten, en dan heb ik nog zuinig gedaan, niks extra's alleen het hoog nodige, maar het is nou eenmaal duur hier.
Zaterdag was de boodschappen dag, en de week erna hebben Thomas en ik de hele dag zitten wachten op die vrouw totdat we naar de stad gingen, maar ze is nooit gekomen. Zondag dan, dachten wij, maar nee. Mijn eten raakte snel op , maar ik dacht we zullen vast maandag wel gaan. Toen ik ze eindelijk een keer zag zei ze dat ze het weekend niet thuis was en dat ze pas donderdag ging! Ondertussen had ik ook even met dat zoontje gepraat en was erachter gekomen dat die vent dat weekend helemaal geflipt was. Adam had tranen in z'n ogen toen hij het vertelde. Omdat hij de keuken niet had opgeruimd had Rod al z'n elektrische apparaten afgepakt en moest hij de hele dag in z'n kamer blijven zitten. Ook kreeg hij 's avonds geen eten. Rod had hem eigenlijk het huis uitgeschopt (net zoals bij de broer van Adam), maar omdat hij nog maar 13 is en nog naar school gaat kan dat niet.
Praten met deze man heeft ook geen zin, want hij denkt dat hij altijd gelijk heeft. 
Toen kwam Rod naar me toe en zei dat er geen werk meer was voor mij: ik moest weg. Wat een grap! Ik kon zo lang blijven als ik wilde weet je nog?! Maar ok, ik was blij om te gaan, ik had al besloten om naar Melbourne te gaan. Veel mensen hebben me al gezegd dat ik daar echt heen moet en ze moet opzoeken, en Seb had me al gratis accommodatie aangeboden, dus waarom niet?! 
Ik had m'n vlucht en m'n bus geboekt en alles geregeld. Het enige wat ik nog nodig had, was het geld van 2 weken en de handtekening op mijn visa formulier. Maar toen ik vroeg of ze mijn loon van de afgelopen 2 weken op m'n bankrekening wilde storten in plaats van cash geven, werd ze helemaal kwaad. Het was geen 'loon', het was geld om eten van te kopen. Met andere woorden, we waren niet naar de winkel geweest dus zou ik het niet krijgen?! Terug in mijn huisje ben ik even heel boos geworden en heb ze helemaal uitgescholden in het Nederlands. Ik begon al wraak plannen te maken want ik had het helemaal gehad met die mensen! Stelletje bedriegers! Ik wilde alle stallen open maken zodat alle beesten weg zouden lopen, ruiten ingooien en  Adam bevrijden, maar uiteindelijk heb ik me toch maar ingehouden..  
Eindelijk kon ik daar weg, het afscheid was niet emotioneel. Ik had op z'n minst nog wel een bedankje verwacht, iets van 'Thank you Annie for everything you've done, and we're sorry we don't have more work for you.' Maar nee hoor, niks! Ik wilde bijna nog zeggen 'Bedankt dat ik hier heb mogen verblijven.' Maar ik kon me nog net inhouden, niks bedankt! Ze hebben zich helemaal niet eens aan de afspraken gehouden. 
Mijn enige probleem om daar weg te komen, was dat er maar 1 bus naar het vliegveld ging en die vertrok om 4.45 's ochtends.. Sam (een vent die daar ook woont en werkt) heeft me die avond in Grafton bij de bus afgezet. Dat betekende nog een nacht buiten slapen, en dan niet romantisch onder de sterren op het strand, nee buiten bij een station.. De  tweede nacht buiten van deze reis. Nu was het alleen een stukje (zeer groot stukje) kouder omdat het winter is! Meer dan 10 uur moest ik op de bus wachten. De eerste paar uur heb ik bij Macca's doorgebracht, omdat het daar lekker warm was. Daar heb ik een uur lang met een of andere Ozzie gepraat, maar daarna moest ik toch echt de kou in. Geslapen heb ik niet veel, eigenlijk niet. Het wachten duurde zeer lang, maar eindelijk kwam de bus. Ik moet zeggen dat ik nog nooit zo blij ben geweest om een bus te zien. De busreis was wel chill, heb maar een uur geslapen want toen werd het licht, maar ik kon languit op de stoelen liggen omdat er niemand op zat. Het was heel leuk om weer door Byron Bay te rijden, alle kleine shops te zien en toen naar de Gold Coast. En wat is het toch mooi daar! Eenmaal aangekomen werd ik opgehaald door niemand minder dan Ozzie Alex! Een super aardige jongen die ik heb ontmoet in Trekkers Backpackers en waar ik nog altijd contact mee heb. Het was kei leuk om hem weer te zien na zoveel maanden! We hebben een beetje gechilld, filmpjes gekeken en hebben een strand wandeling gemaakt, van Coolangatta naar Tweed Heads gelopen: wat geweldig! Het zonnetje scheen, surf dudes in het water, een prachtig strand, en kletsen met Alex was alsof we elkaar nog elke dag zagen: oud en vertrouwd en super gezellig! :)
Om 7 uur 's avonds moest ik helaas weer afscheid nemen en werd ik afgezet bij het vliegveld. En voordat ik verder vertel wil ik even zeggen: wow wat een reis!!! Ik had nooit verwacht dat het zo ging lopen, maar wat een avontuur!

Het inchecken en alles verliep op rolletjes en toen was het wachten tot ik kon boarden. Maar een uur van tevoren bleek dat we 45 minuten vertraging hadden, fijn dan.. 
Ik was super moe en kon zo in slaap vallen, omdat ik de nacht ervoor maar 1 uurtje geslapen had, toen er opeens op die bordjes verscheen dat mijn vlucht al vertrokken was! Ik schrok en dacht even dat alles fout zou gaan, snel heb ik een vliegmensje opgezocht en die zei dat er een fout was gemaakt, ik vertrok alleen vanaf een andere gate en m'n vliegtuig was gelukkig nog niet weg. Toen ik eindelijk ging boarden kwam ik te zitten langs een oud dametje en ze begon al meteen tegen me te praten en al snel kwam ik erachter dat ze super bang was om te vliegen, ze zat te bidden en angstig te doen.. Niet echt geruststellend, maar ik was zo moe dat ik in slaap ben gevallen, eenmaal in Melbourne aangekomen moest ik de bus naar het station pakken en vanaf daar de trein naar Clifton Hill waar Sebastian woont. Op het treinstation aangekomen was er nergens een normaal ticket apparaat, maar je moest een speciale pas hebben,  die ik natuurlijk niet had. Alles was gesloten omdat het al 1 uur 's nachts was en de enige aan wie ik informatie kon vragen was de politie die daar rond liep. Zij vertelde me dat ik voor deze keer wel zwart mocht reizen, en dat de laatste trein al geweest was, maar als ik naar Flinders Street zou gaan, ik daar nog net de laatste tram zou kunnen pakken. Ik ben half naar Flinders Street gerend, maar helaas, ook daar had ik geen geluk. Ik kon nog een bus proberen te nemen, maar nergens was er duidelijke informatie en het begon steeds later en later te worden. Op dat moment dacht ik echt, waarom heb ik dit weer? Het kan ook nooit eens normaal en gemakkelijk verlopen! 
Toen heb ik aan een straat muzikant gevraagd of hij wist hoe ver het lopen was en deze man zei dat hij dichtbij woonde en me wel een lift wilde geven. Een lift van een man die op en zwerver leek, midden in de nacht in een vreemde stad. Hij zei zelfs nog dat m'n ouders het waarschijnlijk niet goed zouden vinden, (helemaal gelijk in, en m'n zus al helemaal niet!) maar wat kon ik anders? Ik was kei moe, een taxi was boven mijn budget, m'n telefoon was weer eens dood en ik heb wel vaker gehoord van mensen dat ze gingen hitchhiken. Ik ben met die man meegereden en hij heeft me netjes voor het huis van Seb afgezet! Tadaaa! Eindelijk was ik er om, 2 uur 's nachts. Toen ben ik in slaap gevallen en heb ik heel lang geslapen!
De volgende dag heb ik voornamelijk gechilld. Seb had het hele weekend veel trainingen en was dus niet thuis, maar ik heb de dag doorgebracht met z'n aardige huisgenoten. Ook ben ik Clifton Hill gaan verkennen, maar wat ik het koud hier in Melbourne zeg! 
De volgende dag had ik me op de bank geïnstalleerd en heb ik de hele dag naar baantjes op Gumtree gezocht, en met resultaat: 's avonds had ik een job interview en de volgende dag nog een! Ik moest om 8 uur bij een doktersfamilie in Brighton zijn, die opzoek waren naar een housekeeper en nanny. Het huis was super groot en ze woonden in een zeer luxe buurt: niet verkeerd dacht ik. Het interview ging goed en ze wilde dat ik de volgende dag een avondje kwam uitproberen. Die avond had ik afgesproken met Jazza om bij te kletsen. We waren naar een klein cafeetje gegaan met live muziek. Het was super gezellig om ook hem na zoveel maanden weer te zien. 
De volgende dag vertrok ik van Sebastian's huis en ging ik intrekken in een hostel. English Alex en Daniël hadden gezegd dat ik naar Habitat HQ moest gaan, waar hun ook zaten. Ik kwam terecht in kamer 203, maar moest eigenlijk meteen weer gaan, op naar m'n volgende job interview! Het was zo'n 20 minuten met de tram en het gesprek ging wel goed. Die avond moest ik om 5 uur bij de doktersfamilie zijn voor m'n proefdraai avond. Ik was keurig op tijd, maar stond voor een gesloten deur.. Ik had geen nummer dus kon niemand bellen en na 40 minuten buiten in de kou te hebben gewacht, ben ik terug naar het hostel gegaan. Ik had die vent een email gestuurd om te zeggen dat ik wel was komen opdagen, maar dat zij er niet waren. Ik kreeg gelijk een berichtje terug dat ik de volgende dag mocht komen.  Dus de volgende dag: poging 2. En toen ik op de bus stond te wachten kwam ik Black Pete en Nath tegen! Zij hebben een appartement in St. Kilda, heel dicht bij mij. 
Onderweg naar de trial had ik even een inzink momentje. Ik kan eigenlijk best trots zijn op mezelf, niet veel mensen die kunnen zeggen dat ze alleen aan de andere kant van de wereld aan het reizen zijn, in een mooie stad met super leuke mensen om zich heen, alles zelf geregeld en nu woon ik hier gewoon voor een tijdje! 
Maar mijn vreugde moment verdween al snel toen ik aankwam bij de familie. Ik wist niet wat me overkwam: overal troep! Kleren, speelgoed, eten, rotzooi en echt overal!! Nog nooit in m'n leven heb ik een huis gezien met zo veel zooi! Ik dacht niet dat ik de avond zou overleven en al helemaal niet dat ik de baan zou krijgen, aangezien er nog veel meer meisjes na mij kwamen voor een trial, maar de volgende dag kreeg ik een berichtje dat ik de baan had.
Nu ben ik alleen nog opzoek naar een betere baan, want het is echt niet leuk. Die kinderen zijn zo verwend en krijgen alles waar ze om vragen. En die ouders behandelen me als een soort slaaf, niet echt de droombaan, maar voor nu is het geld. 
Ze hebben nu gevraagd of ik ook 's ochtends wil komen, want de ochtend nanny gaat weg. Van de ene kant wil ik het wel omdat ik geld nodig heb, maar van de andere kant is het echt geen pretje om daar te werken..
Voor de rest is Melbourne echt geweldig! Ik heb de beste kamer ooit! De mensen zijn zo lief en het is kei gezellig, we zijn net een grote familie. Ze noemen mij little sister omdat ik de jongste ben. Ook hebben we al plannen gemaakt om na Australië met z'n alle af te spreken :).
Vanavond hadden we een pizza party avond: matrassen op de grond met pizza, chocolade, chips en een filmpje, kortom de gezelligheid heerst! 
Het is ook kei leuk om bij English Alex en Dan (uit Trekkers) in het hostel te zitten, nooit gedacht dat ik hun ooit nog zou zien, maar het voelt super vertrouwd.

Zo, dat was het wel weer voor nu. Hoop dat alles goed gaat in Nederland, veel zon heb ik gehoord! Geniet er maar van voordat het weer kouder wordt haha. 

Talk to y'all soon!

xx Annegien