Traveling, is taking risks and stepping out of your comfort zone, over and over again.

M'n laatste blog eindigde de dag voor m'n verjaardag. Ik had een 10 daagse trip geboekt van Darwin naar Alice Springs en dan zou ik in twee dagen van Alice naar Adelaide gaan.

De avond van te voren was ik naar een feest gegaan om m'n verjaardag te vieren. Enige probleem, ik kende niemand in Darwin... Op het feest ontmoette ik 2 Canadezen (Becca en Josh) die de komende 10 dagen met mij op reis zouden gaan! We hadden ons nog zo voorgenomen om niet te laat naar bed te gaan en niet te veel te drinken omdat we om 6.30 werden opgehaald de volgende dag. Dat plan was helaas mislukt. Er was gratis drank van 9-10, en als arme backpacker neem je alles aan wat gratis is, en al helemaal gratis alcohol! Dus met in iedere hand een glas zijn we de avond met heel veel plezier doorgekomen! En om middernacht kreeg ik nog allemaal gratis shotjes, dus sober zijn zat er niet in en dat was goed te merken de volgende dag. Gelukkig had Josh net zo'n erge kater als ik en ik was in ieder geval m'n nieuwe levensjaar goed begonnen!

Dag 1

We werden al vroeg opgehaald en vertrokken naar Kakadu national park. De groep bestond uit 12 mensen, 7 jonge mensen en 5 oudere. Het was een paar honderd kilometer rijden naar het park toe en daar aangekomen nog eens een lange rit tot we op onze bestemming aankwamen.

Eindelijk aangekomen hadden we lunch en daar begon het: de vliegen! Vliegen die op je gaan zitten, en het liefst op je gezicht..!

We hebben naar aboriginal rock art gekeken, een hike gemaakt en zijn naar boven geklommen voor een mooi uitzicht. Vanaf daar kon je Arnhem land zien! Benoemd door een Nederlander natuurlijk maar niet bij te komen, want daar leven aboriginals nog traditioneel: jagen en verzamelen.

Na nog een lange rit met onderweg veel wilde wallaby's kwamen we bij het cultureel centrum en daarna zijn we naar ons kamp gegaan. Daar hadden we een boottocht van 2 uur op de Yellow Waters. Een rivier waar krokodillen zitten, in elke rivier hier rond Darwin zitten trouwens salt water crocs, niet zomaar gaan zwemmen dus.

Het was nog een heel gedoe om krokodillen te spotten, omdat ze graag aan de rand van het water zitten met alleen hun hoofd en rug uit het water, maar uiteindelijk hebben we er 9 gezien! Er waren een paar kleintjes en croc Maxi was over 4 meter lang! Een goed verjaardagscadeau denk ik zo!

's Avonds kampeerden we in al opgezette tenten met bedjes erin, niet verkeerd. Alleen werd tegen ons gezegd dat we op moesten passen voor de python die graag rondhangt bij de toiletten en de andere tree snakes in de bomen... Great!

Dag 2

De volgende dag begon om 5.30, na het ontbijt vertrokken we naar een waterval. Kakadu national park is 2200 vierkante kilometer groot. Even ergens naartoe rijden is dus niet zo even!

Eindelijk op bestemming aangekomen stond ons een 6,5 km hike te wachten om bij de waterval te komen. Dat was een veilige waterval om te zwemmen, zonder krokodillen, omdat de klim erheen te moeilijk is voor hen. Gelukkig maar want we hadden het nodig, de verkoeling. Wet season in Darwin is de warmste periode van het jaar, temperaturen rond de 38 graden en omdat de luchtvochtigheid 100% is, zweet je je kapot zodra je uit de airconditioning stapt. Het is net alsof je in een oneindige sauna bent, super heet, maar heel nat. Nog nooit in m'n leven heb ik zoveel gezweet als in de Northern Territory!! Maar gelukkig ben ik niet de enige, iedereen zweet met je mee.

Na de verfrissende duik in het water en de wandeling terug naar de truck was het tijd voor (weer) een lange rit naar het volgende kamp.

Onderweg zagen we weer heel veel wallaby's, buffalo's en ezels en ook zie je hier allemaal bordjes met 'danger crocodiles' bij elk riviertje dat je tegenkomt.

Die nacht sliepen we in kamers met air con! Wat een luxe! Iets minder leuk was de grote huntsman spin die buiten onze deur de wacht hield..

's Avonds gingen we allemaal vroeg naar bed omdat te veel insecten op het licht afkwamen en dan krijg je sprinkhanen, motten en andere beestjes die maar tegen je aan blijven vliegen, niet chill.

Dag 3

De derde dag konden we uitslapen tot 6.30! Die dag zijn we naar National Park Litchfield gereden en hebben we naar meters hoge torens gekeken, mieren bouwen die van hun eigen uitwerpselen: pretty impressive!

Er waren daar ook heel veel groene mieren, die we op mochten pakken en hun achterste mochten likken. Een mieren kont likken, wie wil dat nou niet! Het is nog een heel gedoe om ze vast te pakken zonder ze dood te knijpen, maar dan heb je ook wat: hun felgroene achterwerk smaakt naar citroen, de aboriginals gebruiken dit in hun gerechten.

Na ons mieren avontuurtje zijn we naar wat watervallen wezen kijken. De eerste twee was verboden te zwemmen in verband met de crocs. De derde waterval was gelukkig wel bezwembaar en onze laatste uurtjes brachten we door in de Plunge Pools. Dit waren kleine watervalletjes met een open zwemgedeelte in het midden. Je zou jezelf van boven met de stroming mee kunnen laten glijden naar beneden, maar Becca en ik probeerde dat en zij bezeerde haar enkel en ik schaafde m'n kont.. Iets minder succesvol dan gedacht maar gelukkig konden we heerlijk afkoelen in het water. En dat was nodig want zodra je uit het water kwam, had je het meteen heet.

Als ik aan wet season denk, denk ik aan regenstormen continu, maar dat is niet zo! Het is super heet en we hebben alleen de eerste avond een beetje regen gehad toen iedereen al in de tent lag, voor de rest stralende zon!

Na de Plunge Pools was het al tijd om terug te keren naar Darwin en zodra we de stad inkwamen begon het toch hard te regenen.

Binnen enkele minuten stonden de straten vol water, de regen is er dus toch wel, en indrukwekkend om te zien. Een aantal minuten een super hevige bui en daarna komt de zon door en is het meteen warm.

Na ons afscheid van de 5 (oudere) mensen bleven wij 7 over, wij gingen allemaal de 10 daagse tour doen. Die nacht sliepen we in een hostel, zonder insecten en vliegen om ons heen: wat een luxe!

Dag 4

De volgende dag begon weer vroeg om 5.30 en we werden opgehaald door Stevo, onze nieuwe guide. Onze trip naar het zuiden kon beginnen. Dit keer met ons 7 (Becca en Josh uit Canada, Tara en Bradley uit Engeland, Sue uit Melbourne en Elisa uit Zwitserland), en drie nieuwe Aziatische mensen.

Na een lange tocht kwamen we aan bij onze eerste stop, de Edith Falls. En nadat we 30 minuten een berg op hadden gelopen en het zweet van je gezicht af liep, was het tijd voor een ochtendzwem: geen krokodillen hier gelukkig!

Die middag reden we verder naar Katherine Gorge, in dry season gaan ze hier altijd kanoën, naar door de crocs kon dat nu niet. Dus was er de mogelijkheid om naar een lookout te lopen.

Eitje, dachten we.. Ik heb het nog nooit zo heet gehad, al die trappen op in de super hete zon! Iedereen kwam druipend boven aan, helemaal buiten adem maar gelukkig hadden we wel een heel mooi uitzicht!

Eenmaal weer beneden gingen we naar het visitor centre en daar was (gelukkig!) airconditioning. De mensen die daar werkte gaven ons heel lief water met ijs en quick hydration sticks, wat echt heel veel hielp! En koud water!! Al het water hier is warm, de koude kraan is warm, de koude douche is warm vaak heet zelfs... Om eindelijk weer koud water te drinken is zo lekker!

Nadat iedereen weer een beetje op adem gekomen was vertrokken we richting ons kamp voor de nacht. Daar aangekomen sprongen we in het (warme) zwembad. En namen we een (nog warmere) douche.

Toen het donker werd gingen we op 'frog hunt'. Er zijn namelijk kikkers hier die een bepaald gif op hun rug hebben en als ze gegeten worden door andere dieren sterven die, dit vormt dus een soort plaag hier. Wij zijn met z'n alle in onze pyjama's met zak lampen opzoek gegaan naar kikkers. Stevo had een grote vuilniszak mee waar hij ze dan in stopte en later in de vriezer gooide.. Niet echt iets voor de vegetariër.. Maar wel een hele ervaring en als we er zo andere dieren mee kunnen redden, dan moet het maar..!

Ook gingen we nog opzoek naar de krokodil die in het meer naast onze tenten woont. Die konden we (gelukkig) niet vinden!

Dag 5

De dag begon om 5.45 en nadat we hadden gegeten en alles hadden ingepakt vertrokken we richting de thermo pools in een plaatsje dat ze ook wel 'never never' noemen.

Het heet zo omdat je er never never heen wilt gaan, maar als je er bent, wil je never never weg!

De thermo pools waren buiten in een park met allemaal bomen eromheen. Het water was natuurlijk weer zeer warm en boven het water hingen super grote spinnen..! Een hele overwinning voor mij om in dat water te zwemmen aangezien ik zo van spinnen houd!

Hoe verder we naar het zuiden reden, hoe meer de hitte begon te veranderen. Het werd veel droger, wat veel gemakkelijker te verdragen is.

We stopten bij een benzine station om te tanken en moesten even binnen gaan kijken van Stevo, daar hadden ze super grote pythons!

Hij kwam naar ons toe, pakte er een uit de kooi en legde die om onze nek.

Ik heb nu voor het eerst in m'n leven een enorme python vastgehouden, zo vet!!

We hadden lunch in een plaatsje genaamd Daly Waters, er leven misschien 100 mensen maar het staat bekend om de pub. Het was de coolste pub die ik ooit heb gezien! Overal, echt overal hing iets. Van vlaggen tot ID kaarten, namen op de muren en schoenen aan het plafond. Elk hoekje was bedekt met iets en iedereen liet er iets achter, maakt niet uit wat. Het was er ontzettend heet, maar gelukkig had het een zwembad bij de pub.

Tijdens het rijden zag je steeds meer bomen verdwijnen, het werd steeds droger en uiteindelijk bleven er alleen nog droog gras en wat bosjes over, zo ver je kon kijken. Ook woont er bijna niemand daar, soms reden we voor een uur of 2 voordat je bij het volgende kleine dorp of benzine station aankwam.

Na een super lange, hete reis kwamen we aan bij ons kamp. Een boerderij, waar we de zonsondergang bekeken en genoten van alle honderden sprinkhanen die op je sprongen.. Not!

's Avonds kwam de farmer met ons chillen en hij had een baby python gevonden daar. Hij was zo'n 25 cm lang en (nu nog) zo schattig! Natuurlijk hebben wij daar de hele avond mee gespeeld :)

Dag 6

De dag begon natuurlijk weer om 5.30, en iedereen begon het wel te merken, van al het vroege opstaan en het vele rijden word je echt moe!

Onze eerste stop was bij een benzine station waar de sprinkhanen een echte plaag vormde. Ze waren IN de wc, op de wastafel en op de grond. De hele muur zat onder! Zo vies! Ik weet dat deze beestjes geen kwaad doen maar het waren er ZO veel en hele grote ook! Zodra je de truck uitkwam sprongen ze op je.. Je kan vast wel merken, ik heb het niet zo op insecten...

Die dag reden we naar de Devils Marbles toe. Een bijzondere plek voor zowel de aboriginals als de blanke mensen die daar de omgeving verkende.

De Devils Marbles zijn allemaal grote rode rotsen. Nadat we onze toeristische foto's hadden genomen en helemaal gek werden van de vliegen die maar in je mond, ogen, oren en neus bleven vliegen kwamen we dichter bij Alice Springs.

We stopten voor lunch in een plaatsje genaamd Barra Creek, waar Wolfs Creek is opgenomen (een film over backpackers die verdwijnen en vermoord worden..) Het is in the middle of nowhere (zoals alles daar) en in de pub waar we lunch hadden hingen ook allemaal berichten uit kranten van mensen die waren verdwenen over de jaren, of de moordenaars die gevonden werden. Wat was ik blij dat ik daar 's nachts niet alleen in het donker hoefde te rijden!

En eindelijk, nadat we 1692 km hadden gereden, kwamen we aan in Alice Springs!

's Avonds gingen we uit eten met ons clubje van 7 en daarna waren we allemaal te moe om nog iets anders te doen.

Dag 7

Dit was onze vrije dag in Alice Springs. Eindelijk uitslapen! Ik heb die dag gechilld bij het zwembad.

Dag 8

Begon wat minder goed dan gehoopt. We moesten opstaan om 4 uur, werden te laat opgehaald en kwamen er toen achter dat er overboekingen waren gemaakt: te veel mensen, niet genoeg zitplaatsen. Niet alle mensen gingen de tour doen, maar er waren ook mensen die naar het vliegveld moesten en die werden blijkbaar ook opgehaald door onze bus. Een uur later was het probleem eindelijk opgelost en konden we vertrekken. Iedereen moe en op elkaar gepropt moesten we eerst 5,5 uur rijden naar het vliegveld van Yulara (bij Uluru). Daar werden wat mensen afgezet en kwamen er weer nieuwe bij. Eindelijk konden we naar ons kamp gaan waar we lunch hadden en daarna vertrokken naar Ayers Rock/Uluru.

Het is zo raar om daar te zijn, ik heb zoveel foto's gezien van andere mensen en eindelijk stond ik er zelf voor, deze speciale plaats voor aboriginals.

In het midden van Australië, the red centre, het was inderdaad rood maar omdat er een maand geleden overstromingen waren geweest was er ook heel veel groen.

Bij Uluru liepen we wat rond en hoorden we over de verhalen van de aboriginals en waarom het zo bijzonder was voor hen.

Na ons avondeten gingen we nog een keer terug om de zonsondergang te kijken. Er is een plek waar het het best te zien is. Daar aangekomen waren wij niet de enige met dit idee. Er waren zo'n 50 tourbussen en allemaal mensen een een lange rij kijkend naar die ene rots. Er werd champagne gedronken en barbecues werden aangestoken.

Na de zonsondergang gingen we terug naar het kamp en daarna niet te laat naar bed. Dit keer sliepen we niet in tenten maar in swags! Ik heb vorig jaar ook al in een swag geslapen maar voor vele mensen was dit de eerste keer. Een swag is een matrasje met een cover eroverheen die je dicht kan ritsen. Je slaapt dus op de grond onder de sterren en omdat er daar bijna geen ander licht is zie je de sterren dus super helder! Net toen we wilden gaan slapen liep er nog even een wilde dingo voorbij, maar die liet ons gelukkig met rust.

Dag 9

Ik voelde me niet echt goed toen we opstonden om 5 uur. Heel erg keelpijn en was al een aantal dagen veel aan het hoesten. Een ander meisje was ook ziek en die bleef achter in het kamp die dag, maar ik wilde niet uitmissen want je bent hier maar een keer in je leven, ziek zijn kan later ook nog!

We keken naar de zonsopkomst en reden daarna naar Kata Tjuta. Daar hadden we een hike wat voor mij wel zwaar was, ik had moeite met de hitte en ademen door m'n keelpijn en het hoesten, maar ik heb het overleefd en uiteindelijk kwamen we op een hele mooie lookout.

Onze groep bestond uit 27 mensen waarvan ongeveer 18 Duitsers die niet met ons spraken... Ik heb heel veel Duitse vrienden en die zijn echt geweldig, maar hier was er duidelijk een splitsing in de groep, wij, en de rest. Voor mij maakte het niet uit want het was super gezellig met z'n 7e :).

Na de hike hadden we lunch en stond ons weer een rit van zo'n 4 uur te wachten richting de Kings Canyon waar we de volgende dag heen zouden gaan.

We sliepen die nacht weer onder de sterren, en dat blijft elke nacht weer mooi. Je raakt er niet op uitgekeken! Ik hield iedereen helaas wakker door het hoesten en voor het eerst stond er een koude wind die nacht! Ik was al bijna vergeten hoe het voelt om het koud te hebben!

Dag 10

Op onze laatste dag stond de Kings Canyon hike (4 uur lang) op het rooster. We zouden om 6 uur 's ochtends beginnen met lopen zodat het niet te heet was. Over deze hike heb ik verhalen gehoord van mensen die opgeven, dat het heel zwaar is. Ik maakte me dus een beetje zorgen aangezien ik me nog steeds niet goed voelde... Daarbij kwam ook nog dat iedereen liep met minimaal 3 liter water op je rug.

De hike begon met een klim van een aantal honderd meter de berg op, dat was meteen het zwaarste stuk. Iedereen kwam buiten adem boven aan, maar het was me gelukt! Vanaf daar kon je heel ver uitkijken over het land: super mooi!

De hike was goed te doen en minder zwaar dan verwacht (de hike van de dag ervoor was zwaarder..). We hebben super mooie uitkijkpunten gezien en verhalen gehoord. Tegen het einde van de hike begon het al goed op te warmen dus gelukkig waren we toen al bijna klaar. Op de terugweg zijn we nog bij een zwembad gestopt waar iedereen een verfrissende duik kon nemen en toen was het tijd voor de reis terug naar Alice Springs. Een lange reis terug, pas om 7 uur 's avonds kwamen we aan. We gingen met z'n alle eten in een cafe, maar omdat er niet genoeg plaats was hadden wij met z'n 7e gegeten en de tour guide.

We hadden eigenlijk het plan om nog wat te drinken maar omdat ik de dag erna om 4.30 op moest was ik niet te laat naar huis gegaan. Het was jammer om afscheid te nemen van ons groepje want 10 dagen lang zo intensief met elkaar omgaan is niet niks! Gelukkig hebben we de foto's en goeie herinneringen om op terug te kijken! En ik geloof er sterk in dat als je echt om mensen geeft en ze weer wilt zien, waar in de wereld dan ook, dan gebeurt dat!

Dag 11

Ik moest zo vroeg opstaan omdat ik niet wist hoe laat ik opgehaald zou worden voor mijn volgende 2 daagse tour naar Adelaide. Er stond geen tijd op mijn voucher en toen ik het bedrijf probeerde te bellen nam er niemand op. Het hostel wist het ook niet en de chagrijnige vrouw achter de balie zei dat ik dan maar klaar moest staan om 5 uur, dat is wanneer de eerste tour komt.

Dus om 5 uur 's ochtends zat ik klaar met m'n backpack en kon ik wachten... De uren gingen voorbij en eindelijk werd ik opgehaald om 7 uur..!

Het was een groepje van 8 mensen dus gelukkig was er veel plek in de truck. Ik had de hele achterbank voor mezelf dus kon nog een beetje slapen, half liggend. En de tour guide was heel aardig, dus dat was dan toch weer een meevaller!

Na een aantal uren begon de zon flink te schijnen en werd het steeds heter en heter. De air con was kapot geweest en de dag ervoor gefixt maar leek nu wel weer kapot! We stopten bij een benzine station en er bleek inderdaad iets mis te zijn, de temperatuur was beter buiten dan binnen in de truck! Gelukkig kon de tour guide het probleem oplossen en hadden we het daarna wat beter! Deze 2 daagse tour was eigenlijk alleen maar heel veel rijden (zo'n 1500 km) maar dit was goedkoper dan vliegen of de bus, daarom had ik dit geboekt. We hadden en korte stop op de grens van het Northern Territory en South Australia en na heel veel rijden zonder enig dorpje te zien kwamen we uiteindelijk aan in Coober Pedy. Dit is een klein plaatsje dat bekend staat om zijn Opal mijnen. De helft van het dorp leeft daar onder de grond, omdat de temperatuur overdag boven de 50 graden kan zijn! We zijn daar naar het ondergronds museum geweest en het was heel interessant om te zien hoe de mensen daar leefden. Iedereen daar werkt in de mijnen en als je geluk hebt kan je daar ontzettend rijk worden!

We waren met z'n alle uiteten geweest en hadden daarna nog een drankje gedaan en wat pool gespeeld. Die avond sliepen wij ook in ondergrondse accommodatie, het was leuk voor een nacht maar ik zou daar niet kunnen wonen, je mist het zonlicht te veel.

Dag 12

Ook op de allerlaatste dag van mijn tour was het weer vroeg opstaan en het was het waard. We reden naar een plek toe waar we de zonsopkomst keken. Die dag moesten we zo'n 11 uur rijden en ik had de taak gekregen om onze tour guide wakker te houden, dus werd ik voorin gezet. De air con werkte daar wel beter dus het was in mijn voordeel :).

De reis was lang, heel lang, maar dat ben ik nu wel gewend hier in Australië. We stopten nog bij een heel groot salt lake en zagen wilde emu's onderweg (soort struisvogels). Na uren en uren rijden met niks om ons heen alleen wat graspollen kwamen we aan in Adelaide.

Het was zo raar om terug te komen in de bewoonde wereld. Over auto's en gebouwen, en mensen zo veel mensen!

De afgelopen 12 dagen zijn onvergetelijk geweest! Ik heb rond de 4000 km afgelegd, dingen gezien die ik nog nooit eerder had gezien. Hitte meegemaakt als nooit tevoren, heel veel wilde dieren in hun natuurlijke omgeving gezien. Mensen leren kennen en vriendschap gesloten.

Het was soms zwaar maar vooral heel erg leuk, een ontzettend mooie ervaring! Ik zou het zo nog een keer doen!

Het is moeilijk om een hoogte punt te kiezen, van het slapen in swags onder de sterren en het zien van Uluru. De Kings Canyon hike was ontzettend mooi en de krokodillen cruise was super vet! Zwemmen in watervallen en een python vasthouden, wow nooit gedacht dat ik dat zou doen.

Je komt jezelf tegen, ik had in het begin heel veel moeite met de hitte en de luchtvochtigheid. Het feit dat je constant zweet, vies bent en geen make up op hebt. En dan alle insecten! De vliegen, spinnen, sprinkhanen en ook alle slangen, schorpioenen en andere gevaarlijke dieren die je tegenkomt. Het is een hele omschakeling maar als je daaroverheen bent is het zo mooi!

Ik kan niet geloven dat ik zo'n ongelooflijke reis heb mogen maken met een aantal geweldige mensen. Dit is iets om nooit te vergeten!

Nu terug in Adelaide kan ik alleen maar met een glimlach terug denken aan deze dagen. Adelaide zelf is geweldig! Ik snap niet dat er niet meer mensen positief over zijn. De stad heeft heel veel leuke restaurantjes en barretjes. En dit is de periode van het Fringe Festival. Er is muziek, theater, comedy, acrobatiek, eten en een ontzettend goede sfeer!

Aanstaande zaterdag vlieg ik naar Perth waar ik Christie, Lauren en Sonja (mijn oude huisgenootjes) weer ga zien! Ik kan niet wachten! Samen gaan we 3 weken de west kust ontdekken.

Nou lieve mensen, ik hoop dat dit blog een beetje goed overkomt. Het is zo moeilijk uit te leggen wat ik de afgelopen tijd heb gedaan en gezien, maar het was zo ontzettend mooi en indrukwekkend. Woorden doen tekort...

Liefs,

Annegien