Ik kwam erachter dat ik helemaal vergeten ben een blog te schrijven over mijn West Coast avontuur. Heel veel backpackers komen naar Australië en doen de East Coast (waaronder ik) en hoewel het super mooi is daar, moet je de West Coast echt gezien hebben.

Na mijn 'back to basic' avontuur in de outback, kamperen en genieten van de natuur, wist ik een beetje wat ik kon verwachten van het westen. Ik zou samen met Christie, Sonja en Laurien (met wie ik 5 maanden lang in Melbourne woonde) voor 3 weken gaan reizen.

Ik was de eerste die aankwam in Perth en opzoek ging naar het hostel dat we geboekt hadden. We hadden bewust voor het goedkoopste hostel gekozen om wat geld te sparen, dus ik had al verwacht dat het niet al te fris zou zijn... Maar mijn verwachtingen bleken te hoog. Ten eerste zei de site dat er een airport pick-up zou zijn, maar die site bleek niet up to date, dus moest ik 45 minuten lopen met m'n backpack (20 kilo) en een gekneusde spier in m'n ribben: niet chill! Eindelijk aangekomen bleek m'n kamer geen slot te hebben, de deur was altijd open.. Er waren geen ramen in mijn kamer, geen air con (dit is Perth!!) en er waren maar 3 toiletten en 3 douches waarvan er 2 geen deur hadden maar een gordijn. Ook kwamen er maar zo'n 3 drupjes uit de kraan... de douches in de outback waren zelfs nog beter. Ondanks de kakkerlakken die over de keukentafel kropen en het feit dat er voor alle gasten in het hostel maar 4(!!) vorken waren, was het vol te houden, want de volgende dag zouden de meiden komen!

Ik was al vroeg op de volgende dag en besloot naar de stad te lopen en wat rond te kijken. Perth is een mooie stad, niet te groot dus gemakkelijk te bewandelen. Het ligt aan een rivier en het weer is bijna altijd geweldig!

De eerste die aankwam was Sonja, die liep ergens verdwaald rond in de stad. Het was zo fijn om iemand te zien die je kent in een vreemde plaats. Toen was het wachten op Christie en daarna kwam Laurien ook nog en toen was de groep eindelijk compleet!

We hebben een week doorgebracht in Perth, de stad verkend en vooral de stranden! Blauwe zee en wit zand, daar kan ik wel aan wennen!

Christie, Laurien en ik zijn 1 dag naar Rottnest Island geweest. Na ongeveer een uur op de veerboot te hebben gezeten kwamen we aan, kregen we onze fietsen en konden vertrekken.

Op Rottnest rijden geen auto's, alleen een bus om toeristen rond te rijden maar de meeste mensen gaan op de fiets, en als echte Nederlander heb ik daar natuurlijk geen probleem mee! Het enige verschil met Nederland is dat het landschap niet zo vlak is, en oh ja, de blauwe oceaan en super witte stranden! Het is zo ontzettend mooi daar!

We hebben lekker gefietst, genoten van onze lunch in het zand en toen ik een quokka zag was m'n dag compleet! Een quokka is het schattigste dier ter wereld, ze lachen namelijk altijd!!!

Ik had al vele foto's gezien van deze beestjes, maar toen ik ze in het echt zag liet ik (letterlijk) alles vallen om ze te bewonderen. Ze zijn ook helemaal niet bang van mensen en komen meteen naar je toe. Maar genoeg over quokkas, de dag was perfect! Helaas moesten we tegen het einde van de middag weer terug naar het vaste land.

De volgende dag brachten we door op Scarborough beach. Dit is wat ik zo geweldig vind aan Australië, het was een doodnormale donderdag middag maar toch zie je mensen zwemmen in het water, anderen zie je lunchen op het strand, kinderen die net uit school komen kleden zich om en genieten van het strand en de zee. Iedereen is relaxed en leeft onder het 'no worries' motto.

Vrijdag was onze dag om voor te bereiden, tas in te pakken, wat bij mij uren duurt. Ik kan niet zomaar m'n tas inpakken. Het is een lang proces van alles organiseren en op een logische plek indelen. In die tas zit m'n leven, dat heeft tijd nodig met pakken!

Zaterdag vertrokken we eindelijk op een nieuw avontuur! Vol goede moed en zwaar beladen gingen we met de trein onze auto ophalen, we hadden een station wagon gehuurd met een tent en alle kampeerspullen erbij. Sonja en Laurien hadden aangeboden om in de tent te slapen en Christie en ik zouden in de auto slapen.

Na wat papierwerk was de auto van ons (voor 2 weken dan). Tegenover de autozaak zat een 'Dutch butcher' met een restaurantje erbij en met twee dutchies aan boord konden we die natuurlijk niet overslaan! Er werkte een super aardige oude Nederlandse man die ons gratis kroketten met echte mayonaise gaf! Als ontbijt!! Ja ik ben vegetarisch maar ik werd al blij als ik naar Laurien keek die zat te smullen. Ik hield het toch maar bij pancakes...

Na een goed gesprek en een volle maag konden we nog niet vertrekken, we moesten eerst inkopen doen.

De week voordat wij vertrokken was er een grote cycloon geweest die veel dingen had verwoest, waaronder benzine pompen, elektriciteitspalen en sommige kleinere wegen waren niet berijdbaar. Naarmate we verder naar het noorden zouden rijden, zouden de levensmiddelen daarom ook duurder worden, dus we probeerde zo veel mogelijk eten in te slaan (tot dat de auto letterlijk nok vol zat) en eindelijk konden we écht vertrekken.

Onze eerste stop was bij de Pinnacles, een woestijn met allemaal raar omhoogstekende stenen. Normaal moet je entree betalen om dit soort dingen te zien, maar omdat het al redelijk laat was, konden wij zo doorrijden! Na wat toeristische foto's moesten we verder opzoek naar een kampeerplek. Met de auto kwam ook een campeergids met sommige gratis campings en andere tegen betaling. De gratis campings is meestal gewoon een parkeerplaats langs de kant van de weg, met een wc als je geluk hebt. We hadden de map opengeslagen en een gratis slaapplek gevonden bij het plaatsje Cervantes. Na een super mooie eerste zonsondergang kwamen we in het donker aan, maar konden we de kampeerplaats niet vinden. Na wat rondrijden zag ik twee jongens op een fiets voorbijrijden. We stopten ze om te vragen of zij wisten hoe we er konden komen. Nu bleek dat deze door de cycloon was verwoest en de enige optie was op een betaalde camping. Het was onze eerste nacht en we wilden niet meteen al geld uitgeven, maar soms zit er niks anders op.

We wilden al bijna afscheid nemen van de jongens toen ze ons uitnodigden om bij hen in de voortuin te kamperen. We hadden al onze spullen bij ons dus het maakte voor hun niks uit en als we wilden mochten we zelfs in het huis slapen. Ze hadden twee extra kamers met beide een tweepersoonsbed, dus als we dat liever hadden kon dat ook...!

Meegaan met vreemden en slapen in hun huis in een plaats waar we niks of niemand kende, natuurlijk deden we dat! Na kort overleg kwamen we tot de beslissing dat we altijd weg konden rijden als we het niet vertrouwden, en gelukkig waren we met z'n vieren dus dat konden we wel aan ;).

Ze wezen ons de weg naar hun huis en we kregen meteen een rondleiding. Het was een man met z'n twee kleine kinderen die er woonden en volgens mij z'n vrouw of vriendin en z'n neef woonde er ook. We mochten gratis overnachten en gebruik maken van alles wat we wilden.

Het huis was een beetje vervallen en niet echt schoon (we zagen meteen al een mega grote kakkerlak bij binnenkomst), maar we hoefden in ieder geval niet de hele auto overhoop te halen en konden in bedden slapen!

Het zou een mooie scène voor een horrorfilm geweest kunnen zijn, vlekken op het tapijt, een baby bed in de kamer zonder baby erin en vreemde mensen die we op straat hadden ontmoet en ondanks dat ze een beetje vreemd waren, waren ze wel super aardig! We hebben samen goon gedronken (de vieste en goedkoopste wijn in Australië) en naar elkaars verhalen geluisterd. Het was een goede eerste avond en al onze zorgen waren voor niks. Ze nodigden ons zelfs uit om op de terugweg daar weer langs te komen! 's Ochtends vertrokken we richting Geraldton, waar we lunch hadden bij het strand en genoten van de zon. Daarna reden we verder naar Kalbarri national park, daar gingen we naar wat uitkijkpunten toe. Toen was het al tijd om een slaapplaats te zoeken voor de nacht. We vonden een gratis kampeerplaats met wc's en reden ernaartoe. Nou wc's in de outback zijn niet de wc's die je gewend bent thuis. Het is een diep gat in de grond, waar wel een soort pot op zit. Geen water om door te spoelen natuurlijk maar er vormt een soort compost hoop. Je kunt je wel voorstellen hoe zo'n hokje stinkt! Er zat ook nog eens een super grote huntsman spin tegen de wand...

We begonnen ons kamp op te zetten en kwamen erachter dat de tent kapot was! De rits ging niet dicht en de stokken waren ook stuk! Ook de auto was niet zo'n succes. De achterklep bleef niet open, dus iemand moest als paal staan terwijl de rest spullen in en uit konden laden... Niet ideaal. En er was nog een probleem, geen kabel voor je telefoon voor muziek. Er is ook geen radio signaal daar dus moesten we muziek van onze telefoon spelen. We hadden 1 draadloos speakertje maar die batterij ging elke keer leeg na 10 minuten en muziek luisteren terwijl je rijd met de ramen open, daar kan je bijna niks van horen... Er was een cd speler, maar we hadden geen cd's dus dat was ook niet handig.

We probeerden wat pasta te koken op ons gaspitje maar natuurlijk lukte ons dat niet met de wind. En dan waren er ook nog eens honderden vliegen! Het was net voor zonsondergang dus we probeerden een beetje op te schieten maar die vliegen bleven op ons zitten, zo vies!

Je kan je wel voorstellen hoe wij eruit hebben gezien: vier toeristen die voor het eerst samen zijn kamperen... Maar gelukkig kwam daar onze redding aan! Een meneer, die naast ons stond met z'n auto/huis op wielen, bracht ons wat vliegen netten, hielp ons met het koken en had allerlei tips voor kamperen. Bij de tijd dat we klaar waren zaten we in het donker te eten, onder de sterren zonder dat we elkaars gezichten konden zien. Een zaklantaarn aandoen is een grote vergissing, want allerlei motten, muggen en andere insecten komen daarop af en tenzij je wat extra proteïne in je eten wilt, hou je het maar donker.

De nacht was lang en hard (we lagen op yoga matjes) en met de eerste zonnestralen kwamen ook de eerste vliegen weer tevoorschijn!

Om 6 uur stonden we op, en na afscheid te hebben genomen van onze goede ouwe vriend vertrokke we verder naar het noorden.

Na een aantal uur rijden kwamen we in een plaatsje genaamd Billabong aan. Niet zozeer een plaatsje aangezien er alleen een benzinepomp met een klein winkeltje was en een caravan park. Daar waren de vliegen eindelijk wat minder dus konden we ontbijten en reden we verder. De weg was lang maar waar we toen aankwamen was ongelooflijk mooi! Shell beach: een strand dat bestaat uit allemaal kleine witte schelpjes en het helderste water dat ik ooit heb gezien! Het was ontzettend heet en na al dat rijden waren we moe, dus konden we daar even bijkomen in de zon op het strand.

Later reden we verder naar Denham. Daar aangekomen was er nergens een gratis slaapplek en er rijden rangers rond en als je gepakt wordt kan je een flinke boete krijgen! Dat wilden we natuurlijk niet riskeren dus gelukkig vonden we een camping met zwembad voor maar $10 pp. Niet slecht dus en al helemaal fijn om een douche te kunnen nemen na 3 dagen. Bovendien waren er geen vliegen en was er zelfs een BBQ area waar je kon eten met verlichting: wat een luxe!

De volgende ochtend moesten we wat wassen dus bleven we wat rondhangen bij het zwembad en konden we nóg een keer douchen!

In de middag vertrokken we fris en vrolijk opweg naar Monkey Mia, een plaats waar je wilde dolfijnen kunt voeren. Daar eenmaal aangekomen waren we daar al te laat voor, maar niet getreurd er was een mooi strand met een strand hut waar je kon eten en net toen we daar heen wilde gaan kwamen de dolfijnen aangezwommen! Het waren er een stuk of vijf en ze kwamen super dichtbij het strand. Dat was even een wow momentje, het leek wel of ze speciaal voor ons langs kwamen zwemmen!

Nadat we onze lunch hadden gegeten (waar er bovendien wilde emu's rondliepen, een soort struisvogels) was het tijd om verder te gaan. Opzoek naar een slaapplek voor de nacht.

We hadden een camping gezien in het boek waar we gratis konden overnachten en na een aantal uur rijden waren we d'r bijna... dachten we. Het bleek dat we over een onverharde weg moesten rijden voor 6 kilometer! Na zo'n 500 meter bleek dat Mufassa (onze auto) dit toch echt niet aankon en bovendien was het ook verboden om met deze auto over een dirt road te rijden. Als ze daar achter komen bij het verhuurbedrijf kan je een boete krijgen..

We keerden om, terug naar de verharde weg maar er was niks om ons heen. Geen klein dorp, camping of benzine station te beschouwen. Het was al donker aan het worden dus besloten we langs de weg te slapen, we reden een stukje van de weg af en begonnen daar met ons avond ritueel. Iemand paal, en de rest auto uitruimen en kamp opzetten. We hadden trouwens een nieuwe tent gekocht voor Sonja en Laurien, maar deze bleek net zo slecht te zijn als de vorige...

Toen alles uiteindelijk stond was het helemaal donker en helemaal stil. We hadden onze telefoons met muziek, dansten onder de prachtige sterrenhemel en het leek alsof we alleen op de wereld waren.

Er was niks en niemand om ons heen. Het was zo'n raar gevoel dat we zo ver weg van iedereen waren, maar het was niet eng. Het gaf juist een heel rustig gevoel. Dit was een van mijn favoriete nachten, één met de natuur en ruimte om je heen.

Die ochtend om 5.30 besloten Laurien en ik op te staan om de zonsopkomst te kijken. Het was prachtig maar met de eerste zonnestralen kwamen natuurlijk ook de eerste honderden vliegen! Ik weet niet waar die beesten vandaan komen maar het waren er zo veel!!! Laurien ging daarna terug naar bed maar ik was klaar wakker en werd gek van het constante gezoem om me heen dus besloot om op de heuvel te lopen die een paar honderd meter verderop lag.

Het landschap was heel droog en groots, ik kon super ver uitkijken. De weg terug was iets minder leuk, ik viel naar beneden over los liggende rosten en ik had slippers aan (ja dat was niet slim) dus ik scheurde m'n broek en m'n knie/hand/voet...

Daarna wachtte ik samen met m'n honderden vliegen vrienden totdat de meiden wakker waren.

Ontbijt zat er niet in door onze kleine vrienden, dus reden we verder richting Carnavon. We hadden gehoord dat dat een van de grootste plaatsen zou zijn waar we boodschappen konden doen, water konden kopen en benzine 'goedkoop' konden aanvullen. Hier waren duidelijk de sporen van de storm te zien. Veel was verwoest en werd gerepareerd. Het was die dag ontzettend heet (net zoals elke andere dag) maar gelukkig konden we na de boodschappen in de schaduw brunchen. Er was niet veel te doen daar, behalve dat er bereik was! Eindelijk even snel een berichtje naar huis sturen dat we nog steeds levend waren.

Daarna vertrokken we richting Coral Bay, bekend om de goede snorkel gebieden.

Na uren te hebben gereden bleek er geen gratis kampeerplek te zijn, wat eigenlijk wel goed was want we konden allemaal wel een douche gebruiken!

Tegen een kleine vergoeding hadden we een plek op een camping, enige nadeel was dat de douches nogal zout smaakte. We waren voor een afternoon swim geweest en toen het donker werd hebben we samen gekookt en gegeten. Na zoveel nachten op van die dunne matjes kon je dat wel voelen aan je rug, maar je moet er iets voor over hebben om door de wildernis van Australië rijden!

De volgende ochtend moesten we uitchecken, we parkeerden de auto langs het strand en huurden wat snorkels. Aan de westkust leven heel veel haaien maar omdat we redelijk ver naar het noorden zaten was het water te warm voor de great white shark. Andere 'vriendelijkere' haaien zouden we wel tegen kunnen komen tijdens het snorkelen, maar zolang je zorgt dat je met iemand bent die langzamer zwemt zit je goed ??.

Het koraal was prachtig mooi en het water was precies de goede temperatuur. Natuurlijk schaafde ik me weer open en begon te bloeden. Gelukkig geen haaien in de buurt die dag: ik leef nog!

Na het snorkelen en het zwemmen was het tijd om verder te rijden naar het noorden, op naar Exmouth! Daar zouden Laurien, Christie en ik de volgende dag met whale sharks gaan zwemmen. Hier waren helaas ook geen gratis campings dus tegen een kleine vergoeding verbleven we op een camping met zwembad dat werd onderhouden door een super vriendelijke Australische familie.

Tijdens het opzetten van de tent kwamen er wat kangoeroes genieten van de laatste zonnestralen, maar een paar meten van ons vandaan: het perfecte Aussie plaatje!

De camping had een shed met bbq's en licht en stroom waar we al onze electronica konden opladen. Aan elke voordeel zit een nadeel, want met de lichten kwamen ook de honderden insecten: motten, vliegende kevers en andere vliegende vreselijkheden! Ze vlogen tegen je aan, in je eten, vielen van het plafond op je hoofd. We dachten leuk een kaartspel te doen maar daar hadden we al snel genoeg van!

Het was dus vroeg naar bed maar dat was niet erg. De volgende ochtend moesten we al vroeg ons bed uit, we werden opgehaald in een shuttle busje en naar het water gereden, waar we later met de grootste vis op aarde zouden zwemmen!

... To be continued