Australia 2.0

Hello people!

Een nieuw avontuur dus een nieuw blog! Ik lig op dit moment lekker in m'n bunkbed (bottom bunk yeaaah) in een hostel in St Kilda, Melbourne. M'n eerste week zit erop en er is al zo veel gebeurd. Maar ik zal bij het begin beginnen. Vrijdag 29 augustus begon mijn tweede avontuur. Mijn lieve familie had me naar Schiphol gebracht en na een (emotioneel) afscheid ben ik alleen op pad gegaan. Op zo'n moment vraag je jezelf toch af, of het wel een goede beslissing is. Misschien gaat het dit keer wel tegenvallen omdat ik er nu zo veel van verwacht. Ondanks alle zenuwen en spanning (want het is toch niet niks, even naar de andere kant van de wereld vliegen), ben ik toch gegaan.

De vlucht was weer super lang en slapeloos. Ik had een 2 uur durende stop op het oh zo grote vliegveld van Singapore. Er is daar een gratis bioscoop en zo veel winkels dat je niet eens weet waar je moe beginnen met shoppen! Maar geen tijd voor plezier want ik moest van terminal veranderen en daarna zo'n 30 minuten lopen naar m'n gate! En niet op van die platte roltrap snel lopers, maar echt lopen! De tweede vlucht heb ik ook weer veel films gekeken. Ik zat naast een Australier origineel uit Istanbul. Hij bood me meteen een lift aan naar het hostel waar ik heen zou gaan... Nein danke meneer die ik net 2 minuten ken, gelukkig werd ik opgehaald door Alyssa!

Mijn eerste dag terug down under ben ik vroeg op pad gegaan, al snel kwam er een meneer naast me lopen: 'Why you so hairy?' vroeg hij. En bedankt dacht ik! 'Hairy, hairy, like fast walking.' Oooh in a hurry... Nee dat was ik niet, ik was even vergeten dat (het lijkt alsof) iedereen hier geinteresseerd is in je! Natuurlijk ging ik meteen opzoek naar de bieb, om wat dingen te regelen. Nog nooit in m'n leven heb ik zoveel tijd doorgebracht in de bieb als hier in Australië. Maar ja, gratis computer gebruik en gratis wifi: wat wil je nog meer!

Ook ben ik naar de winkel gegaan waar ik eerst werkte, het was zo leuk om iedereen weer te zien! Daarna ben ik gaan lunchen met Valeria en hadden we goed tijd om eens bij te kletsen! Het is zo raar om al die bekende weer te zien, lijkt net of ik niet weg ben geweest!
Ik heb 3 nachten in een hostel doorgebracht en daarna ben ik verhuisd naar een appartement van een vriend van mij. Hij ging weg voor een aantal nachten, dus ik kon daar wel crashen en gebruik maken van het zwembad/sauna/jacuzzi en gym die bij het appartement hoorde: daar zeg ik geen nee tegen! Daar ben ik opzoek gegaan naar appartementjes voor mezelf, maar aangezien ik nu weer in een hostel slaap kan je wel raden dat ik nog niks gevonden heb helaas..
Vrijdag avond had ik met Steve (a.k.a Stavros) afgesproken, die ik al meer dan een jaar niet gezien heb. Het was heel fijn om weer met hem te praten na alles wat er gebeurd is. We hadden samen met nog wat vrienden van hem gefeest tot in de vroege uurtjes en toen moest ik snel (met lichte kater) m'n spullen inpakken want ik zou samen met Ganesh en Raj naar Wilsons Prom gaan, zo'n 2 uur rijden van Melbourne af.
Die 2 uur bleken er 4 te zijn... Wilsons Prom is een nationaal park met mooie stranden en veel wild life. Onderweg kwamen we kangoeroes, wombats, rare gekleurde vogels en nog meer bijzondere beesten tegen. Ik heb ook voor het eerst sinds ik m'n rijbewijs heb gereden hier in Australië!! En wel aan de linkerkant :) gelukkig was het een automaat dus dat was niet zo moeilijk. Eindelijk aangekomen zijn we een stuk gelopen om de zonsondergang te bekijken vanaf een heuvel, met heel mooi uitzicht over de oceaan! Daarna hadden we de BBQ aangemaakt en gegeten en toen was het tijd om te slapen. Maar mijn god, wat een hel! We sliepen in een campervan waarvan het dak omhoog kan. De jongens sliepen beneden en ik in het verhoogde stuk. Maar ik heb geen oog dichtgedaan daar. Ik denk dat ik het nog nooit zo koud heb gehad in m'n leven als toen! Ik heb de minuten van de nacht afgeteld en was zo blij toen 's ochtends de zon opkwam. We gingen hiken, niet precies wetend waarheen. Heuvel op heuvel af, langs de meest prachtige witte stranden en blauwe waters. De lucht was ook strak blauw! Dat was ook te zien aan mij toen ik terug kwam. Ondanks de zonnebrand verbrand je hier toch nog, of in ieder geval ik... Na de ontzettend lange maar super mooie hike zijn we nog naar Squeaky Beach gegaan, waar het zand zeer squeaky is! En daarna was het weer tijd om richting Melbs te rijden.

Soms heb je van die momenten dat alles duidelijk wordt. Waarom je weg bent gegaan van je vertrouwde omgeving, alles achterlaten en gewoon vertrekken. Toen ik aan het hiken was had ik zo'n momentje. De natuur is zo mooi en oneindig dat het de minder leuke dingen doet verbleken. Maar niet alleen de natuur, ook in de stad vind ik het geweldig. Ik kan me niet voorstellen dat je ooit uitgekeken raakt op Melbourne. Er blijven altijd straatjes, cafeetjes, restaurantjes en winkeltjes die je nog nooit eerder gezien hebt. De mensen op straat zijn ieder uniek. Je hebt er rare bij lopen maar toch kijkt niemand je raar aan. Er is altijd wat te doen, niks of niemand staat stil. Maar vooral 's avonds, dan lijkt de stad net een grote show. Alles is donker maar opeens gaan er overal lichtjes branden. Duizenden gekleurde lichtjes overal om je heen, het heeft zo veel sfeer. Dat is ook de reden dat ik terug ben gegaan naar Australië. Ik ben nog lang niet uitgekeken!

Nou dat was het wel weer voor vandaag, ik ga slapen!
Goodnight y'all!
Liefs Annegien

#16 Het zit ook nooit eens mee, DEEL 2!

En net als je denkt dat je alles onder controle hebt, loopt het toch allemaal weer even anders!
De laatste paar dagen wilden Jazza en ik doorbrengen aan de Sunshine Coast. Nadat we de was hadden gedaan en de auto hadden ingeladen was het zover: wij vertrokken! Na een aantal uurtjes rijden door de hitte waren we aangekomen, prachtig strand, leuk klein dorpje we gingen even op onderzoek uit en eenmaal terug bij de auto zag ik dat m'n tas niet meer in de auto zat. We hebben de auto honderd keer doorzocht en ik dacht dat ik eroverheen keek, maar m'n tas was echt weg... Niet m'n grote backpack, maar m'n handbagage. Ingebroken in de auto, omdat een klein raampje niet op slot zat. Nu ben ik al een jaar in Australië en we hebben vaak de auto met de ramen helemaal open laten staan en nooit is er iets gejat en net in de laatste week dat ik hier ben, terwijl we de auto op slot hadden, wordt mijn tas gejat. M'n paspoort, geld, portemonnee met al m'n bankpasjes, medische pasjes, etc. zaten erin, m'n telefoon oplader en ID kaart. Alles weg...
We hebben overal gezocht, prullenbakken omgekeerd en door de struiken gezocht, maar nergens een spoor van m'n tas te bekennen...
We zijn naar het politie bureau gegaan en daar m'n tas als gestolen opgegeven. Van de 3 dollar die we nog los hadden konden we nog iets bij Macca's halen en dat was het. Jazza heeft geen pinpas, dus al ons geld was weg want dat zat allemaal in mijn tas. Het begon ook nog eens te stormen, en wij moesten gaan kamperen, in de achterbak van de auto. Omdat we koud, nat en moe waren zijn we bij een camping naar binnen geslopen en hebben we daar een hete douche genomen, oh wat voelde dat goed!
De volgende twee dagen was het een hoop gestress en geregel! Ik kan gelukkig nog wel geld opnemen als ik naar de bank ga, dus snel nieuwe oplader gekocht en gebeld naar de ambassade. Die in Brisbane (het dichtst bij mij) was dicht, die in Perth namen niet op en die in Sydney zeiden dat ik persoonlijk naar Sydney moest komen en dat ze me pas 21 januari konden helpen...
M'n vlucht naar huis was op 11 januari en m'n visa loopt af op de 14e. Ik kon het land dus niet uit, maar kon ook niet blijven. Na nog meer gebel, gestress en gezeur en met help van de liefste ouders op de wereld is het eindelijk gelukt! Aanstaande maandag kan ik in Brisbane een nieuw paspoort ophalen en dinsdag de 14e, op de laatste dag van m'n visum vlieg ik naar huis. Het is een 35.5 uur durende reis. 26.5 uur in het vliegtuig en de rest wachttijd, maar ik kom naar huis!!
Toen dit allemaal gebeurde leek het alsof iets of iemand niet wilde dat ik Australië zou verlaten. 3 dagen voor m'n vlucht wordt m'n paspoort gestolen, ik kan het land niet uit. Ik wil graag naar huis om iedereen weer te zien maar van de andere kant wil ik ook heel graag hier blijven.. Dan kan dit toch geen toeval zijn?

Ik ga m'n laatste dagen nog genieten van het weer hier en hopelijk kom ik een beetje bruin terug zodat ik jullie jaloers kan maken! Haha

Tot snel Nederland!
Liefs, Annegien

#15 Welcome back summer!

What's up people! Het is een tijd geleden dat ik voor het laatst een blog heb geschreven. De reden: de laatste paar maanden heb ik een saai leven gehad.
Het hostel had me eruit gekickt omdat ze vergeten waren dat ik voor hen werkte, en ze hadden iemand in mijn bed geboekt en alle andere bedden waren vol: thanks a lot! Toen ben ik bij Jazza ingetrokken, hij woont in Doncaster (groot huis, eigen kamer met 2 persoons bed, zwembad in de tuin) niet verkeerd na weken te hebben doorgebracht in een kleine kamer met 10 andere backpackers, waar het altijd naar zweet voeten stinkt. Ik zou eigenlijk maar het weekend blijven, maar ik ben nooit weggegaan, en gelukkig wilde hij dat ook niet! :)
Het enige probleem aan het huis in Doncaster was, sinds ik m'n nieuwe baan had bij de groente winkel in Brighton, duurde het zo'n 2 uur voordat ik bij werk was.
Voordeel: ik ken het hele treinenstelsel van Melbourne uit m'n hoofd en heb tijd om m'n nagels te lakken in de trein.
Nadeel: ik heb geen leven, sta 's ochtends vroeg op, heb een 9 uur durende shift en kom thuis om 20.30. Ik werk elk weekend, dus tijd om uit te gaan of iets leuks te doen heb ik ook niet. Kortom, ik voelde me een workaholic de afgelopen paar maanden.
Maar daar komt verandering in, want met nog maar 6 weken op m'n visa heb ik besloten dat ik genoeg gespaard heb om hier te vertrekken. Zondag 1 december is het zo ver, samen met m'n brother from another mother, Jesse, hebben we een campervan gehuurd en gaan we rijden van Melbourne via de kust naar de Gold Coast. De zon tegemoet en Jazza opzoeken, want die is daar al. Oh ja, update, Jazza en ik zijn nu samen voor degene die het nog niet wisten: surprise surprise..
Ik heb ontzettend veel zin in de road trip, Jesse is ook vegetarisch dus dat is een groot voordeel! En ik merk dat ik ook toe ben aan een vakantie, dit is niet voor niks een 'working holiday' heb nu genoeg gewerkt en 6 dagen in de week, 4 uur reizen elke dag is toch best veel!
Bij jullie wordt het nu winter en ik kan niet geloven dat ik kerst en nieuw jaar in m'n bikini ga vieren, zo raar.
Vandaag heb ik m'n laatste shift gehad. Ik heb heel veel zin om te vertrekken maar aan de andere kant ga ik het ook echt missen. De meiden met wie ik samen werkte zijn de leukste en gezelligste meiden en ondanks dat het soms stressen was, heb ik toch met heel veel plezier daar gewerkt.

Road trippin'
Dit eerste gedeelte van m'n blog had ik geschreven in Melbourne, maar nu ben ik al in de Gold Coast, dus ik zal jullie even updaten!
Eindelijk vertrokken uit Melbourne begon het weer al meteen te veranderen: zon en strak blauwe lucht! Ik heb geen rijbewijs dus Jesse moest al het rijden doen, dat wist hij van tevoren en vond het niet erg.
In 5 dagen hebben we meer dan 2000 kilometer gereden, onderweg hebben we gestopt op de meest mooie plaatsen, verlaten witte stranden en met blauwe oceaan. Elke avond hebben we gratis gekampeerd, want dat kan hier gewoon. Speciale kampeerplaatsen waar je niet voor hoeft te betalen. Enige nadeel, er is vaak geen douche en als er 1 is is die koud! Dat was even wennen, maar gelukkig was het weer altijd mooi.
Ik zou Jazza eigenlijk in de Gold Coast ontmoeten maar ik kwam hem in Byron Bay toevallig tegen! Daarna heb ik afscheid genomen van Jesse en ben ik met Jazza gaan kamperen in zijn auto. Maar dat was nogal een verschil! Jesse houdt meer van het luxe kamperen en Jazza maakt het niks uit zolang hij een droge slaapplaats heeft!
De volgende dag zijn we naar de bergen gereden, de grens tussen New South Wales en Queensland. Daar woont Chris, de man die z'n boot aan Murray verkocht heeft. (Murray was mijn housemate back in Melbourne). We moesten wat dingetjes regelen en daarna nam Chris ons mee op een toer. We zijn de bergen op gegaan en konden zo kilometers uitkijken, aan de ene kant zag je Surfers Paradise, en aan de andere kant Byron Bay: prachtig!

Nu zijn we weer terug in de Gold Coast. Het is zo goed om weer terug te zijn, want de eerste keer dat ik hier was met de lieve Puck hebben we zo'n goede tijd gehad! Het is nu natuurlijk wel anders, want van alle leuke mensen die we toen ontmoet hebben, zijn alleen Asian Alex en Glen nog over!
We slapen nu op de boot, het is een zeilboot die in een baai ligt. Als we naar het vaste land willen nemen we het kleine motorbootje, en die doet er zo'n 15 minuten over. Rondom ons liggen zo'n 6-8 andere boten en 100 meter van ons af is een eiland met een strand waar niemand is, ons eigen privé strand! Het weer is geweldig en het is raar om te bedenken dat ik nog maar 4 weken hier heb. 11 januari is mijn vlucht terug naar huis; ik kan niet wachten om iedereen weer te zien maar vind het ook jammer om hier weg te gaan.

Over anderhalve week is het kerst, en dit is het eerste jaar dat ik totaal geen kerstgevoel heb. De zon schijnt volop, het is bijna te heet om kleren te dragen en dan zie je soms een kerstboom en een kerstman in een dik pak: that makes no sense to me!
Ik hoop dat jullie allemaal een mooie witte kerst hebben :)

Nou mensen, sorry dat het zo lang geduurd heeft voordat ik blog had gemaakt, maar het gaat nog altijd goed met me! Tot volgend jaar,

Liefs Annegien

#14 Reunited once again!

Mijn farm avontuur is niet helemaal verlopen zoals ik gehoopt had..
Dit is wat tegen me werd gezegd voordat ik daarheen ging:
Je werkt 4 uur per dag, 20 uur per week en in plaats daarvoor heb je gratis accommodatie, bij ons in het huis. Ook krijg je $100 loon per week. Je kan zolang blijven als je wil, en wij tekenen je af voor je 2nd year visa. 
Dit is wat er werkelijk is gebeurd:
In het begin was alles leuk en aardig en dacht ik dat ik het goed getroffen had, maar al snel bleek van niet. Die vent, is een stomme zak en zoekt altijd ruzie. Er hing dus altijd een ongemakkelijke sfeer in het huis. Na een tijdje ben ik daarom naar het wwoof huisje verhuisd. Dat was beter voor mij, zat ik niet midden in hun familie problemen.
Ik werkte 20 uur per week maar die $100 moest ik nu gebruiken om eten van te kopen. Ik heb 1 keer boodschappen kunnen doen en omdat er niks in dat huisje was heb ik toen $60 uitgegeven aan eten, en dan heb ik nog zuinig gedaan, niks extra's alleen het hoog nodige, maar het is nou eenmaal duur hier.
Zaterdag was de boodschappen dag, en de week erna hebben Thomas en ik de hele dag zitten wachten op die vrouw totdat we naar de stad gingen, maar ze is nooit gekomen. Zondag dan, dachten wij, maar nee. Mijn eten raakte snel op , maar ik dacht we zullen vast maandag wel gaan. Toen ik ze eindelijk een keer zag zei ze dat ze het weekend niet thuis was en dat ze pas donderdag ging! Ondertussen had ik ook even met dat zoontje gepraat en was erachter gekomen dat die vent dat weekend helemaal geflipt was. Adam had tranen in z'n ogen toen hij het vertelde. Omdat hij de keuken niet had opgeruimd had Rod al z'n elektrische apparaten afgepakt en moest hij de hele dag in z'n kamer blijven zitten. Ook kreeg hij 's avonds geen eten. Rod had hem eigenlijk het huis uitgeschopt (net zoals bij de broer van Adam), maar omdat hij nog maar 13 is en nog naar school gaat kan dat niet.
Praten met deze man heeft ook geen zin, want hij denkt dat hij altijd gelijk heeft. 
Toen kwam Rod naar me toe en zei dat er geen werk meer was voor mij: ik moest weg. Wat een grap! Ik kon zo lang blijven als ik wilde weet je nog?! Maar ok, ik was blij om te gaan, ik had al besloten om naar Melbourne te gaan. Veel mensen hebben me al gezegd dat ik daar echt heen moet en ze moet opzoeken, en Seb had me al gratis accommodatie aangeboden, dus waarom niet?! 
Ik had m'n vlucht en m'n bus geboekt en alles geregeld. Het enige wat ik nog nodig had, was het geld van 2 weken en de handtekening op mijn visa formulier. Maar toen ik vroeg of ze mijn loon van de afgelopen 2 weken op m'n bankrekening wilde storten in plaats van cash geven, werd ze helemaal kwaad. Het was geen 'loon', het was geld om eten van te kopen. Met andere woorden, we waren niet naar de winkel geweest dus zou ik het niet krijgen?! Terug in mijn huisje ben ik even heel boos geworden en heb ze helemaal uitgescholden in het Nederlands. Ik begon al wraak plannen te maken want ik had het helemaal gehad met die mensen! Stelletje bedriegers! Ik wilde alle stallen open maken zodat alle beesten weg zouden lopen, ruiten ingooien en  Adam bevrijden, maar uiteindelijk heb ik me toch maar ingehouden..  
Eindelijk kon ik daar weg, het afscheid was niet emotioneel. Ik had op z'n minst nog wel een bedankje verwacht, iets van 'Thank you Annie for everything you've done, and we're sorry we don't have more work for you.' Maar nee hoor, niks! Ik wilde bijna nog zeggen 'Bedankt dat ik hier heb mogen verblijven.' Maar ik kon me nog net inhouden, niks bedankt! Ze hebben zich helemaal niet eens aan de afspraken gehouden. 
Mijn enige probleem om daar weg te komen, was dat er maar 1 bus naar het vliegveld ging en die vertrok om 4.45 's ochtends.. Sam (een vent die daar ook woont en werkt) heeft me die avond in Grafton bij de bus afgezet. Dat betekende nog een nacht buiten slapen, en dan niet romantisch onder de sterren op het strand, nee buiten bij een station.. De  tweede nacht buiten van deze reis. Nu was het alleen een stukje (zeer groot stukje) kouder omdat het winter is! Meer dan 10 uur moest ik op de bus wachten. De eerste paar uur heb ik bij Macca's doorgebracht, omdat het daar lekker warm was. Daar heb ik een uur lang met een of andere Ozzie gepraat, maar daarna moest ik toch echt de kou in. Geslapen heb ik niet veel, eigenlijk niet. Het wachten duurde zeer lang, maar eindelijk kwam de bus. Ik moet zeggen dat ik nog nooit zo blij ben geweest om een bus te zien. De busreis was wel chill, heb maar een uur geslapen want toen werd het licht, maar ik kon languit op de stoelen liggen omdat er niemand op zat. Het was heel leuk om weer door Byron Bay te rijden, alle kleine shops te zien en toen naar de Gold Coast. En wat is het toch mooi daar! Eenmaal aangekomen werd ik opgehaald door niemand minder dan Ozzie Alex! Een super aardige jongen die ik heb ontmoet in Trekkers Backpackers en waar ik nog altijd contact mee heb. Het was kei leuk om hem weer te zien na zoveel maanden! We hebben een beetje gechilld, filmpjes gekeken en hebben een strand wandeling gemaakt, van Coolangatta naar Tweed Heads gelopen: wat geweldig! Het zonnetje scheen, surf dudes in het water, een prachtig strand, en kletsen met Alex was alsof we elkaar nog elke dag zagen: oud en vertrouwd en super gezellig! :)
Om 7 uur 's avonds moest ik helaas weer afscheid nemen en werd ik afgezet bij het vliegveld. En voordat ik verder vertel wil ik even zeggen: wow wat een reis!!! Ik had nooit verwacht dat het zo ging lopen, maar wat een avontuur!

Het inchecken en alles verliep op rolletjes en toen was het wachten tot ik kon boarden. Maar een uur van tevoren bleek dat we 45 minuten vertraging hadden, fijn dan.. 
Ik was super moe en kon zo in slaap vallen, omdat ik de nacht ervoor maar 1 uurtje geslapen had, toen er opeens op die bordjes verscheen dat mijn vlucht al vertrokken was! Ik schrok en dacht even dat alles fout zou gaan, snel heb ik een vliegmensje opgezocht en die zei dat er een fout was gemaakt, ik vertrok alleen vanaf een andere gate en m'n vliegtuig was gelukkig nog niet weg. Toen ik eindelijk ging boarden kwam ik te zitten langs een oud dametje en ze begon al meteen tegen me te praten en al snel kwam ik erachter dat ze super bang was om te vliegen, ze zat te bidden en angstig te doen.. Niet echt geruststellend, maar ik was zo moe dat ik in slaap ben gevallen, eenmaal in Melbourne aangekomen moest ik de bus naar het station pakken en vanaf daar de trein naar Clifton Hill waar Sebastian woont. Op het treinstation aangekomen was er nergens een normaal ticket apparaat, maar je moest een speciale pas hebben,  die ik natuurlijk niet had. Alles was gesloten omdat het al 1 uur 's nachts was en de enige aan wie ik informatie kon vragen was de politie die daar rond liep. Zij vertelde me dat ik voor deze keer wel zwart mocht reizen, en dat de laatste trein al geweest was, maar als ik naar Flinders Street zou gaan, ik daar nog net de laatste tram zou kunnen pakken. Ik ben half naar Flinders Street gerend, maar helaas, ook daar had ik geen geluk. Ik kon nog een bus proberen te nemen, maar nergens was er duidelijke informatie en het begon steeds later en later te worden. Op dat moment dacht ik echt, waarom heb ik dit weer? Het kan ook nooit eens normaal en gemakkelijk verlopen! 
Toen heb ik aan een straat muzikant gevraagd of hij wist hoe ver het lopen was en deze man zei dat hij dichtbij woonde en me wel een lift wilde geven. Een lift van een man die op en zwerver leek, midden in de nacht in een vreemde stad. Hij zei zelfs nog dat m'n ouders het waarschijnlijk niet goed zouden vinden, (helemaal gelijk in, en m'n zus al helemaal niet!) maar wat kon ik anders? Ik was kei moe, een taxi was boven mijn budget, m'n telefoon was weer eens dood en ik heb wel vaker gehoord van mensen dat ze gingen hitchhiken. Ik ben met die man meegereden en hij heeft me netjes voor het huis van Seb afgezet! Tadaaa! Eindelijk was ik er om, 2 uur 's nachts. Toen ben ik in slaap gevallen en heb ik heel lang geslapen!
De volgende dag heb ik voornamelijk gechilld. Seb had het hele weekend veel trainingen en was dus niet thuis, maar ik heb de dag doorgebracht met z'n aardige huisgenoten. Ook ben ik Clifton Hill gaan verkennen, maar wat ik het koud hier in Melbourne zeg! 
De volgende dag had ik me op de bank geïnstalleerd en heb ik de hele dag naar baantjes op Gumtree gezocht, en met resultaat: 's avonds had ik een job interview en de volgende dag nog een! Ik moest om 8 uur bij een doktersfamilie in Brighton zijn, die opzoek waren naar een housekeeper en nanny. Het huis was super groot en ze woonden in een zeer luxe buurt: niet verkeerd dacht ik. Het interview ging goed en ze wilde dat ik de volgende dag een avondje kwam uitproberen. Die avond had ik afgesproken met Jazza om bij te kletsen. We waren naar een klein cafeetje gegaan met live muziek. Het was super gezellig om ook hem na zoveel maanden weer te zien. 
De volgende dag vertrok ik van Sebastian's huis en ging ik intrekken in een hostel. English Alex en Daniël hadden gezegd dat ik naar Habitat HQ moest gaan, waar hun ook zaten. Ik kwam terecht in kamer 203, maar moest eigenlijk meteen weer gaan, op naar m'n volgende job interview! Het was zo'n 20 minuten met de tram en het gesprek ging wel goed. Die avond moest ik om 5 uur bij de doktersfamilie zijn voor m'n proefdraai avond. Ik was keurig op tijd, maar stond voor een gesloten deur.. Ik had geen nummer dus kon niemand bellen en na 40 minuten buiten in de kou te hebben gewacht, ben ik terug naar het hostel gegaan. Ik had die vent een email gestuurd om te zeggen dat ik wel was komen opdagen, maar dat zij er niet waren. Ik kreeg gelijk een berichtje terug dat ik de volgende dag mocht komen.  Dus de volgende dag: poging 2. En toen ik op de bus stond te wachten kwam ik Black Pete en Nath tegen! Zij hebben een appartement in St. Kilda, heel dicht bij mij. 
Onderweg naar de trial had ik even een inzink momentje. Ik kan eigenlijk best trots zijn op mezelf, niet veel mensen die kunnen zeggen dat ze alleen aan de andere kant van de wereld aan het reizen zijn, in een mooie stad met super leuke mensen om zich heen, alles zelf geregeld en nu woon ik hier gewoon voor een tijdje! 
Maar mijn vreugde moment verdween al snel toen ik aankwam bij de familie. Ik wist niet wat me overkwam: overal troep! Kleren, speelgoed, eten, rotzooi en echt overal!! Nog nooit in m'n leven heb ik een huis gezien met zo veel zooi! Ik dacht niet dat ik de avond zou overleven en al helemaal niet dat ik de baan zou krijgen, aangezien er nog veel meer meisjes na mij kwamen voor een trial, maar de volgende dag kreeg ik een berichtje dat ik de baan had.
Nu ben ik alleen nog opzoek naar een betere baan, want het is echt niet leuk. Die kinderen zijn zo verwend en krijgen alles waar ze om vragen. En die ouders behandelen me als een soort slaaf, niet echt de droombaan, maar voor nu is het geld. 
Ze hebben nu gevraagd of ik ook 's ochtends wil komen, want de ochtend nanny gaat weg. Van de ene kant wil ik het wel omdat ik geld nodig heb, maar van de andere kant is het echt geen pretje om daar te werken..
Voor de rest is Melbourne echt geweldig! Ik heb de beste kamer ooit! De mensen zijn zo lief en het is kei gezellig, we zijn net een grote familie. Ze noemen mij little sister omdat ik de jongste ben. Ook hebben we al plannen gemaakt om na Australië met z'n alle af te spreken :).
Vanavond hadden we een pizza party avond: matrassen op de grond met pizza, chocolade, chips en een filmpje, kortom de gezelligheid heerst! 
Het is ook kei leuk om bij English Alex en Dan (uit Trekkers) in het hostel te zitten, nooit gedacht dat ik hun ooit nog zou zien, maar het voelt super vertrouwd.

Zo, dat was het wel weer voor nu. Hoop dat alles goed gaat in Nederland, veel zon heb ik gehoord! Geniet er maar van voordat het weer kouder wordt haha. 

Talk to y'all soon!

xx Annegien

#13 All by myself

G'day lieve mensen, uit verveling ben ik maar een blog gaan schrijven, want voor degene die het nog niet wisten: ik reis nu alleen. Zit op een farm in the middle of nowhere, omringd door koeien.. klinkt geweldig nietwaar?!
Maar waar was ik gebleven de vorige keer? Oh ja, Cairns! Crazy Cairns :). 
De dag was aangebroken dat Puck naar huis ging. Natuurlijk wist ik dat die dag ging komen, maar het voelde zo raar, zo onwerkelijk. Alsof mijn hoofd niet echt toe wilde geven dat ze zou gaan..

26 Juni was eigenlijk een zeer chille dag. Puck was uitgecheckt, we gingen nog even shoppen, even zwemmen in de lagoon, Puck nam me mee lunchen, maar 's avonds was het toch echt tijd om te vertrekken. Het afscheid was zwaar. Vijf en een halve maand hebben we samen gereisd. We hebben verdriet en geluk gedeeld maar vooral heel veel mooie herinneringen gemaakt. 
Andere mensen konden het niet geloven dat ik alleen verder ging en dat Puck naar huis ging. We waren altijd samen, the blonde and the brunette, we zeiden vaak precies hetzelfde op hetzelfde moment, of begonnen spontaan hetzelfde lied te zingen. Team crazy Dutchies forever!
Na het afscheid was ik gelukkig niet helemaal alleen. Sean, Alex en Sarah (die we op Fraser Island hadden ontmoet), verbleven ook in Gilligan's, zij hebben me als het ware opgevangen. 

27 Juni: it's asshole day! 
De volgende dag moest ook ik uitchecken, omdat ik naar een minder party hostel wilde gaan. Ik had Travellers Oasis gespot, een schattig hostel dat me zeer aan Trekkers Backpackers deed denken. Het was een eind lopen en m'n backpack was super zwaar, maar onderweg was ik mensen tegen gekomen die zeiden dat het een heel leuk hostel was, dus je hoorde mij niet klagen.
Eenmaal aangekomen (helemaal uitgeput) bleek het hostel vol te zitten!! Ik was me mentaal al aan het voorbereiden op de wandeling met backpack, want alle andere hostels waren helemaal aan de andere kant van de stad, toen een aardige Ozzie me wel wilde brengen! Hij dropte me af bij Waterfront Backpackers, daar hadden ze plek, maar kon ik pas om 2 uur inchecken, m'n spullen kon ik wel alvast achterlaten. Na een paar uur door de stad te hebben rondgezworven was het 2 uur. Maar omdat het Asshole Day was, verliep dat natuurlijk ook niet op rolletjes. Ik moest met een creditcard betalen, maar omdat ik m'n pin vergeten ben gaat dat niet echt makkelijk. Dus ik m'n spullen weer gepakt en op naar het volgende hostel. Na nog 2 andere hostel ben ik uiteindelijk bij Global Backpackers beland. Daar hadden ze plek, het enige probleem was dat ik de volgende dag wel van kamer moest wisselen. Ik was allang blij dat ik eindelijk ergens kon blijven, dus ik ging ervoor. 
's Avonds had ik afgesproken met Sarah en 2 Direction (Sean en Alex zijn een boyband begonnen in de karaoke bar van Rainbow Beach en noemen zichzelf 2 Direction, Puck en ik zijn hun grootste fans!).
Daar kwam ik erachter dat hun ook allemaal een shit dag hadden gehad, en daarom werd deze dag uitgeroepen tot Asshole Day! Om het toch nog een beetje goed af te sluiten had Sarah muffins gekocht en hebben we een tent gebouwd in hun kamer, omdat ze tot dan toe altijd een privé kamer hadden gehad, maar natuurlijk net die dag was er een andere vent bij gekomen en het eerste wat hij zei toen hij de hut zag was: "This is not gonna work." 

De volgende dag, toen ik uit en weer in moest checken, kwam ik Sarah tegen, en toevallig verhuisden zij die dag ook naar Global met de jongens. Maar dit wisten we niet eens van elkaar, wat een toeval! De volgende dag besloten we om op een road trip te gaan. We hadden een auto gehuurd en gingen naar het regenwoud. Daar hebben we de hele dag doorgebracht, het was super gezellig! 's Avonds zijn we naar Port Douglas gereden en hebben daar van de zonsondergang aan het water genoten. Het was een geweldige dag en die sloten we af met de verjaardag van Sophie!

De volgende dag vond ik het echt nodig tijd om een baan te zoeken, en dat gaat hier allemaal over Gumtree. Een site waar je alles kan vinden en dus ook baantjes door heel Australië. Ik heb de hele ochtend mailtjes zitten versturen en gereageerd op advertenties, en 's avonds werd ik al terug gebeld door Rod. Hij had een farm in Grafton en ik kon daar komen werken.
Ik zal even uitleggen waarom ik een farm baantje wil. Ik ben in Australië met een working holiday visa. Ik kan hier een jaar lang blijven en ook legaal werken. Maar om je 2nd year visa te willen krijgen, moet je 88 dagen farmwork doen. Ik kom in januari wel gewoon naar huis, maar als ik ooit nog (voordat ik 31 ben) voor een langere tijd naar Australië wil gaan en wat wil werken om geld bij te verdienen, heb ik dus dat 2nd year visa nodig. Als dat niet zo was was ik wel opzoek naar een baan in de gegaan, maar helaas, je moet farmwork doen. 
De volgende dag nam ik afscheid van Geertje, Sophie, Sean en Alex (Sarah was die vorige dag al vertrokken) en ben ik van Cairns naar Brisbane gevlogen. Daar zou ik opgehaald worden door Rod. 
Ik moet zeggen dat ik het wel spannend vond. Iedereen had me ook een beetje bang zitten maken: het is een advertentie op internet. Wat als het een vieze vent is die helemaal geen farm heeft en het allemaal een grote leugen was?! Ze woonden ook nog eens bij het plaatsje GRAFton...
Toen was het moment daar, hij zou buiten het vliegveld op me wachten in een witte grote truck. Ik zag de truck en er stapte een meneer uit: 'Annie?' riep hij. Het was een brede vent met tatoeages en een paardenstaart. Totaal geen farmer op het eerste gezicht. Het stemmetje in m'n hoofd begon al tekeer te gaan: dit voelt niet goed, maar wat kon ik doen? Zeggen dat ik het niet vertrouwde.. En dan zat ik in Brisbane, waar ik ook niets te zoeken had.. Gelukkig kwam ik er al snel achter dat dat niet Rod was maar een vriend van hem. Rod zat in de truck en zag er wel uit als een boer. Z'n vriend werd aan me voorgesteld als Pussy Boy... Tja.. 
Het was een lange reis naar huis, 6 uur in de truck met 2 vreemde mannen. Onderweg reden we langs Surfers Paradise, Southport en Coolangatta. Oh wat had ik daar graag uitgestapt. Ik heb zo veel goede herinneringen aan die plaatsen! Ik was erachter gekomen dat Rod woonde met z'n 2e vrouw Joanne en haar 13 jarige zoon Adam. Haar andere zoon woonde niet thuis en zelf had hij ook 3 kinderen uit een eerder huwelijk, die ook al uit huis waren. Thuis aangekomen was het 23.30 en ben ik meteen gaan slapen. 
De volgende dag moest Rod voor een paar dagen naar Melbourne en bleef ik achter met Jo en Adam. 
Ze wonen in een mooi modern huis. Ik had m'n eigen kamer met 2 persoons bed en deelde een badkamer en tv kamer samen met Adam.
Er is niet veel te doen. Ze wonen midden in de weilanden, en het dichtstbijzijnde dorp, Grafton, is zo'n 15 km verderop. De eerste paar dagen heb ik niet veel gedaan, want ze wilden dat ik eerst een beetje zou wennen aan de nieuwe omgeving. Gelukkig had ik wifi en was ik dus niet helemaal afgezonderd van de buitenwereld, maar toen kwam Rod thuis. In het begin was alles goed, maar na een paar dagen veranderde de sfeer helemaal. Tegen mij is hij aardig en normaal, maar vooral tegen Adam en ook Joanne is hij helemaal niet aardig. Zij doen in zijn ogen nooit iets goed en het is heel ongemakkelijk om daar tussen te zitten. Verder weet ik eigenlijk ook niet goed waarom ze mensen nodig hadden. Ik dacht voor farmwork, want dat was wat de advertentie zei, maar met de koeien willen ze geen hulp. Dan heb je nog de kippen en dat is wat ik doe: eieren verzamelen en de kippen eten geven. Maar dat duurt hooguit een half uur per dag.. Daarom heb ik maar aangeboden om in het huishouden te helpen, dus wat ik eigenlijk de hele dag aan het doen ben is poetsen of in de tuin werken. 
Nu woon ik niet meer in hun huis. Rod zei dat er visitors kwamen en vroeg of ik het erg vond om in het backpackers huisje te verblijven. Zo'n 200-300 meter achter in de tuin hebben ze een huisje waar backpackers altijd verblijven. Geen probleem zei ik, dus nu zit ik hier, samen met Thomas, een Belg. Helaas heb ik geen wifi meer en verveel ik me dood omdat er echt niks te doen is hier.
Pas ben ik op m'n fietsje naar Grafton gefietst, 15 km is niet zo ver, maar door een heuvelig landschap en op een kleine fiets is het toch best een eindje! 

Afgelopen week zijn Joanne, Adam en ik naar Texas, Australië gegaan. We bleven een nacht slapen bij een vriendin van Jo, en zo kon ik een kijkje nemen op een 'echte' Australische biggen farm. 4 Uur west van Grafton ligt Texas, op de weg erheen merkte ik dat we steeds verder de outback in gingen. Veel dode kangoeroes langs de weg en stukken land zonder enig teken van leven. Daar aangekomen heb ik een quad trip gemaakt en onderweg kwam ik een wilde kangoeroe en 2 struisvogels tegen! Wow, gewoon in het wild! 

De winter is hier in volle gang en dat kan ik merken! Overdag is het lekker warm en kan je gewoon rondlopen ik een korte broek en een hemdje, maar dan 's nachts! Ik heb het zelfs thuis nog nooit zo koud gehad! Ik slaap met m'n trainingsbroek, 2 paar sokken, shirt en dik vest, en een dubbele deken en krijg het maar niet warm! Ik heb nu voor het eerst ook een kruik. Nooit verwacht dat ik in Australië een kruik nodig zou hebben, maar wat ben ik blij dat ik er een heb! 

Ik kan niet wachten tot ik m'n dagen gedaan heb en hier kan vertrekken, mijn volgende bestemming is Melbourne! Maar tot dan ga ik proberen om er het beste van te maken, het wordt even afzien, maar het is ook goed om zoiets mee te maken. Dan kan je de leuke dingen weer extra waarderen!

Talk to you soon!

Lots of love, 
Annegien 

#12 Fraser Island and the Whitsundays

De laatste week van Puck en mij is aangebroken. Voor de mensen die het nog niet wisten: ik ga nog niet naar huis. Ik zou eigenlijk 27 juni naar huis vliegen, maar dit heb ik uitgesteld. Ik kan namelijk langer blijven omdat mijn visa tot januari 2014 geldig is. Dat is dus wat ik ga doen, langer blijven, alleen. Ik merk dat ik het toch wel spannend vind, om zo achter te blijven. Maar echt alleen zal ik nooit zijn. Vrienden die we onderweg hebben ontmoet, hebben me uitgenodigd om met hun verder te reizen. Dat zal ik waarschijnlijk ook gaan doen, mensen opzoeken en daar een tijd mee optrekken.
Maar lieve vrienden en familie, jullie moeten wel weten dat ik jullie heel erg mis! Ik zou heel graag even naar huis gaan om iedereen weer te zien. Van de ene kant ben ik wel jaloers dat Puck's familie haar op 28 juni op zal gaan halen op Schiphol en dat haar beste vriendin Suus op haar zal wachten. Maar ik ben nog niet klaar om naar huis te gaan. Soms heb je zo'n gevoel van binnen dat je weet dat je er nog niet klaar voor bent. Een gevoel dat je niet echt uit kan leggen, maar ik weet dat ik spijt zal krijgen als ik nu naar huis zou gaan. 

Maar nu zal ik even vertellen wat er de afgelopen tijd is gebeurd, want wat heb ik een geweldige tijd gehad! 
De tijd in Bundaberg is voorbij gevlogen, wat ik van te voren nooit had verwacht. We zijn uiteindelijk 2 maanden daar geweest en ik heb het ontzettend naar m'n zin gehad. Dat kwam voor het grootste gedeelte door de mensen. Omdat iedereen zo lang op een plek blijft raak je goed bevriend met elkaar (of juist niet en kan je elkaar niet uitstaan..ahum ik zal geen namen noemen) want ja, het weekend in Bundaberg leek net op een soap. Altijd drama over de liefdes die er ontstonden: wie gaat er met wie, en wie wordt er jaloers!
Puck en ik zijn een avond uit de club gekickt omdat we niet wilden betalen en toch  naar binnen waren gegaan, maar ja, dan moeten ze de achterdeur ook maar niet open doen ;). 
Het werken zelf mis ik niet, maar mijn passionfruit team wel! Becki had na 3 weken een betere baan gevonden en werd vervangen door de Italiaanse Elisa. We hadden altijd erg veel lol met z'n 4e, niet alleen tijdens werk, maar ook in het hostel. We hebben een keer samen gekookt, de Italiaanse meiden zouden vegetarische lasagne maken en Jay en ik zouden voor het toetje zorgen: zelfgemaakte cheesecake. Die was lekker, maar die lasagne is echt de aller lekkerste die ik ooit heb gehad! (ze hadden ook niet voor niks 2,5 uur in de keuken gestaan!).

Na Bundaberg zijn we naar Fraser Island gegaan. De tour hadden we al geboekt, we hoefden alleen op de bus te stappen en erheen te gaan. Zondag middag kwamen we aan in Rainbow Beach en de volgende dag vertrokken we naar Fraser. Onze groep bestond uit ongeveer 34 mensen, verdeeld over vier 4WD auto's. Op Fraser zijn geen wegen, alles is van zand en daarom moesten we van tevoren ook een veiligheidsfilmpje kijken. Wat te doen als je vast komt te zitten en hoe je het beste kon rijden. Nadat we nog geen 100 meter op het strand hadden gereden, kwamen wij met onze auto vast te zitten in het losse zand. Wij zaten in de auto van de groepsleider en na veel geduw en getrek (en helemaal onder het zand) heeft een andere auto die van ons eruit moeten trekken omdat we zo vast zaten! 

De eerste dag zijn we naar Lake McKenzie gegaan. Je kan niet in de zee zwemmen die rond het eiland ligt, omdat daar gevaarlijke haaien in zwemmen, maar Fraser Island heeft allemaal hele schone meren, die daar wel geschikt voor zijn. Het zand van Lake McKenzie is zelfs zo fijn dat je er je tanden mee kan poetsen en je huid mee kan scrubben. Dus wij hebben als een stelletje gekken zand zitten happen en ons ingesmeerd met een dikke laag zand... Maar het werkte wel! Daarna hadden we een baby zacht huidje :)
Later die middag zijn we naar het Shipwreck geweest, wat me zeer aan de film Pirates deed denken. Het is een van dé plekken op Fraser waar altijd iedereen foto's neemt, dus natuurlijk hadden Puck en ik ook besloten om even lekker de toerist uit te hangen, en met een goed resultaat! We hebben een paar pracht plaatjes geschoten ;).
Na ons foto momentje was het alweer tijd om terug te gaan naar ons onderkomen voor de nacht. Nee geen hostels dit keer: we gingen kamperen! We verbleven 2 nachten op een aboriginal camping, dat betekende dus dat je 's avonds niet mocht fluiten of in het vuur mocht spugen, omdat je zo boze geesten op je af riep. We hadden het geluk dat onze tenten al waren opgezet en dat er een dingo hek om de camping heen zat. Dingo's zijn wilde honden die heel lief lijken, maar je zo kunnen aanvallen. Als we ergens liepen (en vooral als we 's avonds naar het strand wilden om van de sterren te genieten) moest je altijd in groepjes gaan en niet te vergeten een dingo stick meenemen! Wij zijn gelukkig nooit aangevallen door een dingo, maar we hebben er wel veel gezien :).
Nadat iedereen had gedoucht, gekookt en gegeten (dat douchen duurde altijd wat lang aangezien er meerde groepen op die camping verbleven en iedereen tegelijk thuis kwam en wilde douchen, en er maar 3 meisjes douches waren..), kwam de goon op tafel en begonnen de drank spelletjes! Er was zelfs een 'club' op de camping (een hut waar muziek werd gedraaid) en omdat iedereen te schijterig was om te beginnen met dansen, deden Puck en ik dat maar en al snel volgden er meer. Ja ja, als er 1 schaap over de sloot springt volgen er meer.. Ofzoiets. ;)
Het slapen was een ramp! Omdat er geen licht is als de zon ondergaat moet je al je spullen pakken in het donker, en op de matjes (wat even hard is als de grond) kan je echt niet slapen! Maar ja, de volgende ochtend wilden we vol goede moed op naar de volgende geweldige plek op Fraser, maar toen ging auto 4 stuk... Wij werden gedropt bij Eli Creek en de reisgids ging terug naar het kamp om de auto te maken. Eli Creek is een heel mooi zuivere water bron, en nadat we die 5x op en neer hadden gezwommen hadden we het wel een beetje gezien.
Gelukkig was de auto gemaakt en na de lunch gingen cruisen over strand en naar de Champagne Pools. De dag sloten we af met zonsondergang op Indian Heads, dat was echt super mooi en daar hebben we ook een schildpad gezien!
De 2e avond was weer net zo gezellig als de eerste avond, met veel goon, gedans en gelach. Ook de nacht was weer hetzelfde met veel kramp en pijn in de morgen.
Op de derde en laatste dag gingen we naar Lake Wabby. Het was eigenlijk te koud om te zwemmen, maar omdat je van elk moment moet genieten en je maar 1x op Fraser Island bent, zijn Sean, Andy, Jeroen, Puck en ik helemaal naar de overkant gezwommen en hebben daar de stick voor eeuwige jeugd geplukt en mee terug genomen naar de kant. (Dit was trouwens gewoon verzonnen door Sean en Andy, maar het was wel leuk om te doen!).
Daarna zijn we met de boot terug gegaan naar het vaste land en hadden we 's avonds de after party. Puck en ik zijn sinds Sydney al opzoek naar een karaoke bar en die avond was het eindelijk karaoke avond!! Reken maar dat we ons hebben uitgeleefd daar op dat podium! :)
De volgende dag vertrokken we met de Greyhound bus naar Airlie Beach, maar omdat dat nogal een lange reis is (ongeveer 16 uur), hadden we een 3 uur durende stop in Bundaberg. Het was heel leuk om iedereen na 3 dagen weer te zien en we hebben daar lekker gegeten en nog een laatste keer afscheid genomen. Leuk om te horen ook dat ze ons al hadden gemist, want wij deden normaal de pizza's op dinsdag avond. Dinsdag is altijd cheap tuesday, je kan dan een pizza krijgen voor $5. Het is een hoop geregel om het hele hostel van de goede pizza's te voorzien (zo'n 50 pizza's) en al het geld te regelen, maar na al die weken zijn we er wel goed in geworden, en toen we weg waren was het al meteen fout gegaan. Mensen kregen de beroerde pizza's en ze waren koud.. Voelt toch fijn als je weet dat mensen je missen :). Toen om 19.30 was het tijd om naar Airlie te gaan. We hebben de hele nacht in de bus gezeten/geslapen, wat niet echt comfortabel is. Maar omdat je toch per se wilt slapen probeer je je op die 2 stoelen zo op te vouwen dat je een soort van kan liggen, want zittend slapen kan ik echt niet! 
Om 7 uur 's ochtends kwamen we aan in Airlie, en we moesten bij de boot zijn om 8 uur: genoeg tijd dus. Het enige probleem was dat je geen backpacks op de boot mocht hebben, maar je moest alles in een boodschappen tas proppen. Het was tenslotte maar 3 dagen. Dat hadden we gedaan en toen we de rest van onze spullen in de kluis wilden stoppen, er geld in hadden gedaan en de sleutel om wilden draaien, deed het slot het niet! We hebben een half uur met dat ding zitten klooien want we hadden al betaald, en hadden uiteindelijk hulp gehaald. Die kon het slot ook niet maken, maar we kregen ons geld terug en we konden onze spullen ergens anders opbergen. Maar net toen we weg wilden lopen viel ons geld uit de kluis... Dus we hebben uiteindelijk nog winst gemaakt ook! :). Het enige probleem was dat het al 8 uur was geweest, dus wij half rennend naar de haven en gelukkig hadden we nog niks gemist. Daar helemaal vermoeid aangekomen moesten we onze schoenen en slippers inleveren, want die mochten niet op de boot, kregen we een wetsuit en konden we vertrekken!
We hadden ontzettend veel geluk met het weer, stralende zon en geen wolkje aan de lucht! Nadat we op de boot onze slaapplek hadden bemachtigd konden we vertrekken. Onze groep bestond uit 27 mensen en 3 crew leden: de kapitein, kok en duik instructor. Varen op de  Whitsundays is geweldig! Chillen in je bikini op het dek, genieten van de super blauwe oceaan en de warme zon op je gezicht, en we hebben zelfs een groep dolfijnen gezien die met de boot mee zwommen, kortom een beter leven kan ik me niet voorstellen! 
Na ongeveer 3 uur op de boot te hebben doorgebracht kwamen we aan op Whitehaven Beach: wat een paradijs! Super helder water en een wit strand! Daar hebben we de rest van de middag doorgebracht met goon. 's Avonds hebben we de zonsondergang vanaf de boot gezien en tegen de tijd dat het 8 uur was, was iedereen zo goed als zat. (Maar ik niet want ik werd al duizelig van de boot, dus ik heb niet echt gedronken. Zie je, ik kan wel verstandig zijn!)
De nacht was een hele belevenis, aangezien het dak 10 cm boven je hoofd zit, en elke keer als ik omdraaide sloeg ik met m'n hand tegen de muur. Maar niet geklaagd, 's ochtends toen we wakker werden gemaakt stond het ontbijtje klaar op tafel: heerlijk zo niet voor jezelf koken! :)
De 2e dag gingen we snorkelen en duiken. Wij begonnen met snorkelen, iedereen z'n wetsuit aan en het water in. In het begin was ik wel bang voor de vissen, want net toen ik in het water wilde springen zag ik een kei grote vis bij de boot zwemmen. Maar ik ben blij dat ik het toch heb gedaan want wat is het mooi daar! Al die visjes en dat koraal! Toen was het tijd voor ons om te gaan duiken. We kregen even een korte instructie: altijd blijven ademen anders klappen je longen.. En niet naar boven komen als er water in je duikbril zit of in je adem slang dingetje, want daar zijn trucjes voor. En vooral niet in paniek raken... Fijn.
De instructie was kort maar krachtig, en dus gingen we duiken in een groepje van 4: Sophie, Geertje, Puck en ik. De eerste paar minuten was het heel erg wennen, omdat ik nog nooit gedoken heb, maar wat was het vet!! Het is denk ik wel het aller leukste wat ik hier heb gedaan. Het leek net of ik in de film Finding Nemo zat. Ik heb gewoon tussen een school met gekleurde visjes gezwommen en overal waar ik keek zag ik prachtig koraal en vissen in alle vormen en maten en kleuren! Zo geweldig! We zijn 5 meter diep gegaan en het enige wat vervelend was, was de druk op je oren, maar je moet er ook wel iets voor over hebben hè! 
Eenmaal terug op de boot voelde ik me zo vies door al dat zoute water en het zand en de zon, dat ik per se een douche wilde nemen. Per persoon had je 2 minuten douche tijd, tenzij je met een van de staff members ging douchen, Jed of AJ, die hadden 5 minuten en de kapitein had unlimited douche gebruik! Voor iedereen die het nog niet wist, ik hou van douchen en sta met gemak zo een half uur onder de douche. Dus 2 minuten om m'n haren te wassen moest goedkomen! (not!). Maar geloof me, ik heb m'n kortste douche ooit gehad! Het water was koud en het er kwam zo'n dun pis straaltje uit dat het water uit de kraan nog harder stroomde.. Ook viel ik de hele tijd om, omdat de boot schommelde, maar het was wel een hele belevenis en nu weet ik dat ik het nooit meer wil doen!
's Avonds hebben we naar de super mooie zonsondergang gekeken en weer een feestje gebouwd, maar kleiner dit keer omdat iedereen al snel moe was. Wel hebben we nog naar de sterren gekeken, dat was echt geweldig! Omdat je midden op zee bent en er geen andere lichten om je heen zijn, lijken de sterren veel feller en dichterbij dan normaal. 
De volgende dag hadden we weer een lekker ontbijtje en gingen we weer ergens andere snorkelen en zonnen. Toen was het helaas al weer tijd om terug te gaan naar Airlie Beach maar er stond genoeg wind dus gingen we zeilen: super vet!!! De boot ging helemaal schuin zodat de ene kant in het water hing, echt leuk! 
Aangekomen in Airlie hadden we met iedereen afgesproken om 's avonds naar de after party te gaan. Als we om 7 uur zouden komen, zouden we ook een halve gratis pizza krijgen. Maar gratis is nooit helemaal gratis hier in Australië! Je moest eerst een drankje van boven de $5 kopen voordat je je pizza voucher kreeg.. Nadat we onze pizza naar binnen hadden gewerkt besloten we met alle boot mensen om ergens anders heen te gaan aangezien er nog geen zak te doen was en iedereen nog te sober was. We liepen naar de Bottle-O en kochten 4 boxen met goon, en gingen dat in het parkje benuttigen. De drankspelletjes begonnen en het werd al gauw een gezellig feestje. Totdat de politie kwam.. Je mag in Australië helemaal niks en al helemaal geen alcohol in het openbaar drinken (het leuke is ook dat wij op een plek zaten waar bordjes stonden met 'alcohol free zone'). Als de politie je betrapt krijg je boete van ongeveer $200, als het niet meer is! En dat kan je als backpacker niet betalen, dus toen wij de politie zagen aankomen begon iedereen toch wel een beetje schrik te krijgen. We zagen dat ze ons hadden gezien, dus we moesten maken dat we wegkwamen. Wij allemaal ons drankje downen en geloof me, dat wil je niet met goon doen, maar wat moet dat moet! En toen zijn we weggelopen. Niemand is gelukkig aangehouden. We besloten om verder te drinken in de campervan van Harry, Rosie en Jack. Ik denk dat we wel een plekje verdienen in het Guinness Book of Records, want wij zaten met z'n 15e in 1 van!! Opgepropt, maar het paste! Toen we voelden dat de goon z'n werk had gedaan zijn we naar de bar Beaches gegaan. 3x raden wie we daar tegenkwamen..
SAM EN STEVE!!!! De Australiërs die we in Surfers Paradise hebben ontmoet. We wisten dat zij ook in Airlie zouden zijn en omdat we hen zo'n 3 maanden niet meer gezien hadden was dat nog meer reden voor een feestje (shots shots shots!). Het was een geweldige nacht! 

De volgende ochtend checkten we uit bij ons hostel en gingen we naar de boot van Sam en Steve. De oom van Steve heeft namelijk een boot in de haven van Airlie Beach waar zij nu al 2 maanden op wonen en waar wij ook mochten verblijven: gratis accomodatie! :)
Toen wij daar aankwamen keken Puck en ik onze ogen uit! De boot was super groot en luxe! (zie Facebook voor foto's).
We zijn daar 3 nachten gebleven en het was geweldig! 's Ochtends lekker ontbijtje op bed met een filmpje erbij en daarna zwemmen in de lagoon met het prachtige uitzicht van Airlie. Het lijkt een beetje op Italië omdat je tussen de bergen zit en het dorpje half op de berg ligt, echt geweldig! 's Avonds gingen we gezellig samen koken en eten en chillen. De laatste dag hebben Puck en ik de boot schoongemaakt als bedankje en 's avonds zijn we uitgegaan. Ondanks dat het woensdag was hebben we toch een super avond gehad! We hadden de hele dansvloer voor onszelf en zoiets komt niet vaak voor, en we hadden al aardig wat gedronken.. 1+1 = 2, dus dé Dirty Dancing move moest gedaan worden! Steve en ik moesten eerst even oefenen maar na een paar keer vallen en opstaan (letterlijk) is het gelukt! I'm not kidding! We hadden zelfs toeschouwers en kregen applaus! :) ik moet zeggen dat het echt super vet was om te doen! Zeer geslaagde laatste avond dus!
De volgende dag moesten we het prachtige Airlie helaas weer verlaten , op naar Magnetic Island! Daar aangekomen kwamen we Kristen en Kyle van onze Fraser Island trip tegen! Overdag hebben we een hike gemaakt (de eerste echte goeie wandeling sinds we in Australië zijn, ben ik toch blij dat ik geen wandelschoenen heb gekocht hè mama!). We hebben 4 uur door de bergen gelopen en we hebben zelfs wilde koala's gezien! Zooo schattig.
We hebben 2 nachten doorgebracht op Magnetic Island en op de dag dat we weg wilden gaan en al onze spullen inpakte, kwamen we erachter dat onze koeltas gestolen was. Al ons eten zat erin en de tas zat zelfs op slot! En toch jatten mensen het, echt kut! Maar ja, wat kan je eraan doen..
Het was 6 uur met de bus van Magnetic Island naar Cairns, maar
6 uur. Normaal zou ik dat heel lang vinden maar nu ben ik zo gewend aan lange afstanden, dat 6 uur met de bus een korte reis is! Raar is dat, hoe anders je tegen dingen aan gaat kijken. 
We zijn nu eindelijk in Cairns, hier blijven we tot Puck naar huis gaat. Cairns is echt een party stad. Wij verblijven in Gilligan's, dat is een van de grootste hostels van Australië, met wel 500 kamers! Het heeft een eigen bar en club en er is altijd wat te doen. Gister toen we aan het inchecken waren keek ik achterom en wie zag ik daar?! Chad! Hem hebben we in Coffs Harbour ontmoet en nu komen we hem hier tegen! Niet lang daarna zagen we Kristen van Surf Camp! Het is niet normaal hoeveel mensen we zijn tegengekomen die avond. Heel veel mensen van de Whitsundays en Fraser Island met wie we de hele avond hebben gefeest. Morgen komen Sophie en Geertje ook naar Cairns, dat zijn 2 super leuke Nederlandse meiden met wie we het heel goed kunnen vinden, maar helaas gaat Geertje, net als Puck, ook al bijna naar huis. 
Het is raar om te bedenken dat dit onze laatste dagen samen zijn, maar daarom gaan we er extra hard van genieten!

Geniet van jullie zomervakantie daar aan de andere kant van de wereld! 

Miss you all!
Love, Annegien

#11 Farmwork

Ik heb eindelijk werk! Na ongeveer 2 weken wachten, werk ik nu op een passionfruit farm. Het is hard werk, fysiek heel zwaar, ik heb waarschijnlijk geen rug meer over als ik terug kom,  maar het geld heb ik hard nodig! 
Elke ochtend sta ik op tussen 04.00 en 04.15, wij vertrekken altijd vroeg en moeten dan nog een uur in het donker op de boer wachten, want we beginnen pas om 06.30. Er zijn niet genoeg auto's in het hostel en daarom moeten wij 4 altijd als eerste weg: hoe oneerlijk! Ik werk samen met Becki, Jay en Ele en dan de baas zelf Gary en z'n zoon Brandon. 
Ik heb wel meer respect gekregen voor groente en fruit sinds ik hier werk, want wat we moeten doen is net slavenwerk. Je staat met z'n 4e of soms met z'n 6e in een (heel) groot veld waar je dan al die struiken opzij moet duwen en helemaal met je hand in die plant een passievrucht moet plukken. 's Ochtends is het altijd te koud en nat, maar als de zon eenmaal komt is het meteen heel heet! We hebben een smoko van 20 minuten, dat is onze enige drink/eet pauze. Het meeste heb ik nog een hekel aan het veld waar we de passievrucht alleen van de grond moeten oppakken, want om de 50 cm ligt er een vrucht op de grond waardoor je dus een miljoen keer moet bukken en dan moet je ook nog eens een zware emmer meeslepen. En dan die spinnen!! Ik ben heel bang voor spinnen, er zitten hele grote dikke enge spinnen en al hun webben komen in je gezicht:  echt vreselijk! Pas heb ik m'n eerste levende slang in Australië gezien! Hij zat verstopt in de struiken en Gary wilde ons niet bang maken, omdat wij daar met onze handen in moeten, daarom zei hij dat het een tree snake was, die zijn niet gevaarlijk. Maar Brandon vond hem toch wat te bruin voor dat soort, hij vond het meer op een brown snake lijken, en die zijn super gevaarlijk! Als je gebeten wordt door zo'n beest ben je binnen 20 minuten dood! Liever niet dus..
Op vrijdag hadden we het alle 4 helemaal gehad. Brandon en Gary waren aan het inpakken (wat heel makkelijk is) en wij waren achter op een pompoen veld onkruid aan het wieden, want ze hebben niet alleen passievruchten maar ook pompoenen en eggplant. Maar dat onkruid is er niet uit te krijgen! Als je ze er eenmaal uit hebt, hangen er allemaal wortels met een hoop zand aan. Jay begon en de rest volgde, hij gooide een hoop gras met zand naar mij en het lande precies in m'n  nek. Toen was het oorlog! Elke keer als we zo'n plant eruit hadden, gooiden we het naar elkaar: een zand gevecht! Toen we klaar waren zaten we echt helemaal onder, het zand zat overal! 

Omdat ik in een workinghostel verblijf, en dus bijna iedereen werkt, zijn we aan het einde van de dag allemaal kapot. Een massage is iets wat we allemaal kunnen gebruiken! 
Dus wie er een geeft, kan er een terug verwachten, en zal het dan net zo zijn dat er 2 sportmasseurs in het hostel zijn: Jamie en Tina :)
Ze hebben een hele grote (hoe noem je dat?... knoop?) in m'n schouder en in m'n rug gevonden, maar ze hebben hem er nog niet uit gemasseerd omdat ik anders de volgende dag plat lig, en dat kan niet als ik moet werken.. Maar ik moet zeggen dat het wel echt fijn is als je na zo'n lange dag werk een massage krijgt. Natuurlijk moet ik hen dan ook een massage geven en ik schijn er best goed in te zijn, hebben ze me verteld :). 

De weekends zijn altijd het hoogtepunt aan het einde van een zware week. Het is eigenlijk verboden om te drinken in het hostel maar iedereen doet het toch omdat de manager om 6 uur 's avonds naar huis gaat, dus waarom ook niet?! We gaan altijd naar Federal Backpackers toe. Dat is een hostel die een soort bar buiten heeft en aangezien dat de enige plaats is die 's avonds open is, moeten we wel. Vorige week hadden we shit shirt night. We hadden besloten om eens wat leuks te doen, dus iedereen was naar de charity shop gegaan en had daar een lelijk shirt gekocht voor 2 of 3 dollar. Het was echt geweldig om iedereen zo verkleed te zien! Sommigen waren zelfs een stapje verder gegaan en hadden een hele 'shit' outfit aangetrokken, het was hilarisch! Ik heb ook al een paar foto's hierop gezet, maar op Facebook staan er nog veel meer. Kijk bij de foto's waar ik in bed getagd. 
Maar het is niet altijd feest. Door alcohol kunnen er ook hele vervelende dingen gebeuren, zoals afgelopen weekend. Ik lag die zaterdag al vroeg in bed omdat ik waarschijnlijk een tekort aan slaap en een zonnesteek van werk had, met als resultaat dat ik zo duizelig was dat ik meerdere keren ben omgevallen.. De rest was wel buiten aan het drinken en aan het genieten van hun vrije avond toen 1 jongen flipte. Eerst tegen een meisje, hij schold haar uit en duwde haar op de grond en daarna tegen een jongen. Hij heeft hem zo hard geslagen dat die jongen de nacht in het ziekenhuis heeft doorgebracht. Er lag overal bloed en hij heeft nu 3 hechtingen in z'n hoofd. Zo zie je maar wat een beetje alcohol met mensen kan doen, want die jongen is normaal heel aardig..

Op zondag voelde ik me weer wat beter en heb ik een tour door Bundaberg gehad van Thor. Ik kwam hem tegen in een charity shop, want waar ga je heen als je bestek gestolen wordt? Juist ja, de charity shop! Ik heb een mes, lepel, 2 vorken en een bord gekocht voor $0.40 ! 
De dag erna kwam ik hem toevallig weer tegen (want ja, zo groot is Bundy wel!) en hadden we afgesproken dat hij me een tour zou geven in Bundaberg. En van wie kan je beter een tour krijgen dan van een echt Bundaberger? Ik ben naar het strand geweest en naar de enige heuvel die er is, het uitzicht was zeer mooi! Ik kon de oceaan en het dorpje zien, en met de ondergaande zon erbij gaf dat een heel mooi plaatje! 

Voor de rest valt er hier niet echt veel te beleven. Op een vrije dag gaan we vaak naar het zwembad, lekker buiten in het gras liggen en genieten van de zon.
We zijn van plan om hier nog 3 tot 4 weken te werken (als m'n rug dat volhoudt) en daarna Fraser Island and Whitsundays te doen. Dan verder naar het noorden naar Cairns.
Maar nu is het eerst tijd voor eten, het wordt pasta pesto vanavond! Yum yum, Karlijn heeft ons voorgesteld aan dat recept en nu is het een van onze favorieten! :)
Ik moet zeggen dat koken ook steeds leuker wordt! Thuis kookte ik eigenlijk nooit en wist ook niet echt hoe het moest, maar ik merk dat als je elke avond je eigen maal klaarmaakt je er steeds handiger in wordt. Het is ook super gezellig als je met z'n alle in de keuken staat, radiootje lekker hard en dan koken en kletsen: een en al gezelligheid! :)

Spreek jullie snel weer. Take care Holland! 

Lots of love,
Annegien 

#10 De tijd vliegt

Het is al bijna mei. Ik kan niet geloven dat tijd zo snel kan gaan. Toen ik thuis deze hele reis ging plannen dacht ik dat 5 tot 6 maanden wegblijven wel genoeg zou zijn, maar nu ik eenmaal hier ben is het echt voorbij gevlogen!
Ik mis iedereen thuis wel, ik zou heel graag even een paar weekjes naar huis gaan om iedereen te zien en eens even lekker in m'n eigen bed te kunnen slapen, geen zorgen te hoeven maken of we nog boodschappen moeten doen en wat we vanavond weer eens moeten koken. Maar daarna zou ik weer terug naar Australië willen. 
Er is een optie om langer te blijven, aangezien m'n visa geldt tot januari 2014 en er nog zo veel te zien is hier. 
Natuurlijk is het niet altijd zonneschijn. Er zijn ook wel eens dagen dat ik me afvraag wat ik hier doe. Als het allemaal even niet mee zit, je hebt nooit privacy in een hostel, je hebt nooit geld genoeg en alle leuke mensen die je ontmoet moet je weer achterlaten. Dat is voor mij nog het moeilijkst. Mensen achterlaten waar je het zo goed mee kan vinden, bijna zeker wetend dat je ze nooit meer zal zien omdat ze over de hele wereld verspreid wonen. Maar daar tegenover staan de dingen die deze reis zo geweldig maken, dat je juist zoveel nieuwe verschillende mensen ontmoet die ik thuis nooit had leren kennen. Het land is geweldig, de zon schijnt bijna altijd en het landschap is super om te zien. Je leert zelfstandig te zijn maar je leert ook dingen die je op school nooit leert. Sean zei tegen ons dat toen we net aankwamen in Trekkers ze goed kon horen dat we uit Nederland kwamen, en dat we soms nog moeite hadden om een goede conversatie zonder haperen te hebben, maar na een paar weken hoorde ze het verschil heel goed. Vaak denken mensen ook dat we uit Engeland komen en zijn ze verbaasd als we Holland zeggen. 

We zijn nu in Bundaberg, na 3 nachten zijn we vertrokken uit Brisbane. We hadden geen baan gevonden, maar gehoord dat er hier veel farmwork was. We hadden ook een working hostel gebeld en zij zeiden dat ze ons binnen een aantal dagen aan het werk konden krijgen. Na een 8 uur lange busreis kwamen we eindelijk aan in Bundy. Onderweg zijn we Joris tegen gekomen, een jongen uit Arnhem. In eerste instantie wilden we alledrie naar Cellblock Backpackers gaan, maar al snel werd duidelijk dat het net echt een gevangenis is! Je mag helemaal niks en er zijn allemaal domme regels. Daarom zijn we naar Bundaberg Backpackers  gegaan.
Het voelde hier meteen beter. We kwamen aan op zaterdagavond en  besloten we om iets te gaan drinken met z'n 3e. Maar zoiets heb ik nog nooit meegemaakt: het was gewoon uitgestorven op een zaterdagavond! Alles was dicht en er was niemand op straat. Na lang zoeken hadden we een soort bar gevonden die open was. Daar hebben we wat gedronken en wat locals ontmoet. Uiteindelijk werd het nog wat drukker en was het een gezellige avond. De volgende dag vertrok Joris weer en bleven wij achter in Bundy. Ik dacht dat zaterdag al erg was maar op zondag was er helemaal niks te doen! Alles was dicht en er was niemand op straat, geen auto's, geen mensen, geen hond te zien. Het voelde echt alsof we in een spookstad waren. Ik heb die dag een beetje in de zon gelegen en door Bundaberg gelopen, het plaatsje verkend, want meer was er niet te doen. In het hostel zelf is ook niks te doen. Het is een working hostel dus het grootste gedeelte van de dag zijn de mensen aan het werk op farms en dus niet aanwezig. De manager had tegen ons gezegd dat het een aantal dagen zou duren voordat we aan het werk konden, maar omdat er hier niks te doen is verveel je je dood in de tijd dat je moet wachten. 
Om ons toch maar een beetje bezig te houden zijn we maandag naar een shoppingmall gelopen. De dichtstbijzijnde is om het hoekje maar die is gesloten door de overstromingen die er in januari zijn geweest, daarom moesten we naar de volgende.  Een uur heen lopen en een uur terug, en dat door de snikhete zon, want je kan wel merken dat we verder naar het noorden zijn gegaan: de zon is hier nog heter! Een pluspunt is dan weer wel dat ik hier in die paar dagen echt veel bruiner ben geworden en niet meer snel verbrand!

Zo vullen we onze dagen een beetje. 's Ochtends gaan we naar de bieb want daar is internet en een computer waar je gebruik van kunt maken. Daarna hebben we lunch en dan gaan we naar Sugarland (het shoppingcentre). Daar is een goedkope supermarkt dus doen we daar boodschappen en voordat we dan terug zijn kunnen we al bijna eten gaan koken. 
Op een dag besloten we om naar het  strand te lopen. We hadden een kaart gezien en als we de rivier zouden volgen zou je vanzelf bij het strand aankomen. We hebben gelopen en gelopen, maar al wat we zagen was weiland, na 2 uur besloten we om om te draaien en terug te gaan. Thuis aangekomen bleek het strand 25 km verderop te zijn.. Iets te ver!
We zijn uiteindelijk nog wel een keer naar het strand geweest omdat we gebracht werden, en wat is het mooi!  Ik zou later ook echt een huis aan het strand willen hebben, in Australië.

De mensen in het hostel is een van de enige dingen wat het hier leuk maakt. Vanaf het eerste moment dat we binnenstapten spraken ze ons aan en betrokken ze ons in hun 'groep'. Dat is heel fijn want dat is lang niet overal zo.
Dit is eigenlijk een hostel waar je niet mag drinken, maar om half 6 gaat de manager altijd weg en gaat iedereen gewoon z'n gang. Het is elke avond heel gezellig en vooral de avond toen we op het onderwerp Sinterklaas kwamen. 
Wij begonnen uit te leggen dat wij eigenlijk geen kerstman hebben maar Sinterklaas. Een oude man op een paard die uit Spanje komt en in plaats van elf helpers heeft hij zwarte Pieten. Black Pete's. 
''So it's Santa Claus with a bunch of nigga's'' was wat Bundy ervan kon opmaken. Dus ik, ja dat is eigenlijk waar, alleen zijn het blanke mensen die we zwart schilderen.. 
Ik heb in een lange tijd niet zó hard gelachen als toen! Toen we een foto lieten zien op Google werd het nog erger. Eerst dachten ze dat we een grapje maakten maar toen ze een afbeelding zagen werden ze helemaal gek. Ik heb mensen nog nooit zo hard zien lachen, die uitdrukking op hun gezichten echt ge-wel-dig!!

We hebben ook voor het eerst gewerkt op een farm. Met 10 mensen werden we opgehaald en weggebracht. We moesten zaden van een plant knippen en die in een emmer stoppen. Het was niet zo'n heel erg werk alleen was het wel heet in de zon en zwaar voor je rug omdat je lang voorover staat gebogen. Ik voelde me soms net een slaaf. In de hete zon met z'n 10e op een open veld werken. Maar het was wel fijn om eindelijk iets te doen te hebben. En natuurlijk hebben we het geld heel hard nodig. In 2 dagen werken hebben we rond de 200 dollar verdiend. Het is hier normaal om 20 dollar per uur te verdienen als je farmwork doet. Als plumber kan je zelfs 80 dollar per uur verdienen. Echt niet normaal veel!
Nu maar hopen dat we snel fulltime kunnen gaan werken want daarvoor zijn we hier gekomen, sommige mensen werken hier al 3 maanden, maar wij willen maar een paar weekjes werken, zodat we wat geld hebben en dan Fraser Island kunnen doen! :)

Voor de mensen die het al gezien hebben, ik heb eindelijk ook eens meer foto's geüpload. Eerst had ik er alleen snel een paar van m'n telefoon opgezet, maar nu heb ik ze van m'n fotocamera geüpload: betere kwaliteit en meer foto's. Er staat wat meer op Facebook omdat ik daar sneller kon uploaden. 
De meeste foto's zijn genomen bij Trekkers, dan weten jullie ook een beetje wie die leuke mensen zijn waar wij zo lang mee om zijn gegaan  en kunnen jullie zien hoe geweldig Trekkers en Surfers Paradise is! :)
Ik zou nog wel meer foto's willen uploaden maar je krijgt maar een uur computer tijd per dag in de bieb, dus dat gaat denk ik niet lukken.

Nou lieve mensen, ik ga zo met Lee, Ryan and Paige naar de Aldi en dit keer hebben we een lift! Ha ha, zeer fijn als je mensen met een auto kent! :)

Take care Holland!

Liefs Annegien